بعد از شکستن قبر شهدا ، باز شاهد اقدامات غیرقانونی دیگری بودیم. با خبر شدیم که نیروهای امنیتی یک شنبه شب از فرصت نبودن مادر سهراب استفاده کرده و به منزل او یورش بردند و کلیه عکسهایی را که مادر این شهید بر سردر منزل نصب کرده بود کندند و با خود بردند. هنگامیکه مادر سهراب به منزل بر می گردد و با این صحنه روبرو می شود شروع به اعتراض می کند و فریاد می زند که بچه ام را کشتید ، چرا عکسهای او را می کنید و می برید؟ هنوز صدای ضجه های مادر ندا بالای سر سنگ قبر شکسته فرزندش را فراموش نکرده ایم . هنوز تحصن مادر رضا مقصود بیگی را در غم از دست دادن فرزندش فراموش نکرده ایم. هنوز بی تابی های پدر امیر جوادی فر را فراموش نکرده ایم. هنوز . . .
از هر گوشه ی خاک کشور عزیزمان صدای ضجه های مادران، پدارن، فرزندان، همسران، ... بلند است . فرزندانشان را کشتید دیگر از جانشان چه می خواهید؟ نهال هایی که با هزار امید و آرزو بارور کرده بودند با بی رحمی تمام زیر وحشیانه ترین شکنجه ها از بین بردید. حالا می خواهید خاطراتشان را هم بدزدید؟ می خواهید افکارشان را هم زندانی کنید؟
به جای مرهم گذاشتن بر دل خانواده های داغدیده و زجر کشیده، آنها را می زنيد، تهدیدشان می کنید، دیگر فرزندانشان را زندانی می کنید. مادر عزادار کیانوش آسا که هنوز دردمند از دست دادن فرزند شایسته اش است باید نگران فرزند دیگرش که در دست این ناجوانمردان اسیر است باشد.
پروین جان ما مادران عزادار تا مجازات آمران وعاملان کشتار وشکنجه فرزندان مان، دردادگاههای علنی. و همچنبن آزادی زندانیان عقیدتی با تو و با تمامی مردم عزادار کشورمان پیمان می بندیم که در مقابل این اقدامات غیرقانونی از پای نخواهیم نشست!
0 نظر