ﺁﻧﭽﻪ در ﭘﯽ ﻣﯽﺁﻳﺪ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﺎدر اﻳﻦ ﻓﻌﺎل ﻣﺪﻧﯽ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ دﺑﻴﺮ ﮐﻞ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ اﺳﺖ:
ﺁﻗﺎﯼ ﺑﺎن ﮐﯽ ﻣﻮن
دﺑﻴﺮ ﮐﻞ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ
ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ را ﻣﯽ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﻣﺎﻩ هﺎﺳﺖ ﮐﻪ در اﻧﺘﻈﺎر دﻳﺪن و ﻳﺎ ﺁزادﯼ ﻓﺮزﻧﺪدﻟﺒﻨﺪ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺑﺮد.ﭘﺴﺮ ﻣﻦ " ﻣﺤﻤﺪ داورﯼ " ﻳﮏ ﻣﻌﻠﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ او را در ﺗﺎرﻳﺦ هﻔﺪهﻢ ﺷﻬﺮﻳﻮر ﻣﺎﻩﺳﺎل 1388 در دﻓﺘﺮ ﺣﺰب اﻋﺘﻤﺎد ﻣﻠﯽ دﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﺮدﻧﺪ.اﻣﺎ ﭘﺲ از ﮔﺬﺷﺖ ﺑﻴﺶ از 8 ﻣﺎﻩ ﺣﺘﯽ اﺟﺎزﻩ ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺎ ﭘﺴﺮم را ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺪادﻩ اﻧﺪ!
ﺁﻗﺎﯼ ﺑﺎن ﮐﯽ ﻣﻮن!
"ﻣﺤﻤﺪ داورﯼ " ﻧﺎن ﺁور ﻣﻦ و ﺗﻨﻬﺎ اﻣﻴﺪ ﻣﻦ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ.ﺟﻨﺒﺶ ﺗﻐﻴﻴﺮ دﻣﻮﮐﺮاﺗﻴﮏ زﻳﻤﺒﺎﺑﻮﻩ، ﺑﻪ رهﺒﺮﯼ ﻣﻮرﮔﺎن ﭼﺎﻧﮕﻴﺮاﯼ، ﻧﺨﺴﺖ وزﻳﺮ او ﭘﺪر ﻧﺪارد!
هﺮ ﭼﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ و ﻳﺎ ﺑﺎ ﻣﺴﺌﻮﻻن زﻧﺪان ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدﻩ ام ﮐﻢ ﺗﺮ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ام.ﻣﺴﺌﻮﻻن اﻣﻨﻴﺘﯽ و اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﺟﻤﻬﻮرﯼ اﺳﻼﻣﯽ اﻳﺮان داﺋﻤﺎ ﺑﻪ ﭘﺴﺮم ﻓﺸﺎر وارد ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ، او را اذﻳﺖ و ﻣﻮرد اﻧﻮاع ﺷﮑﻨﺠﻪ و ﺻﺪﻣﻪ ﻗﺮار دادﻩ اﻧﺪ و زﻧﺪﮔﯽ را ﺑﺮ اوو ﺑﺮ ﺧﺎﻧﻮادﻩ ﻣﻦ ﺗﻨﮓ ﮐﺮدﻩ اﻧﺪ.
ﺁﻗﺎﯼ ﺑﺎن ﮐﯽ ﻣﻮن!
اﻣﻴﺪ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﺪاﺳﺖ...
ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺎﻩ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﮔﺬارﯼ را ﺑﻪ "دﻋﻮت از ﻳﮏ ﭘﺸﻪ ﺑﺮاﯼ درﻣﺎن ﺑﻴﻤﺎرﯼ ﻣﺎﻻرﻳﺎ" ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم اﮔﺮ اﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ را ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ وﺗﻘﺎﺿﺎﯼ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻢ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻢ ﻧﺘﻴﺠﻪﺑﮕﻴﺮم. از ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان دﺑﻴﺮ ﮐﻞ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﻣﯽ ﺧﻮاهﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ وﺿﻌﻴﺖﭘﺴﺮ ﻣﻦ رﺳﻴﺪﮔﯽ ﮐﻨﻴﺪ.در اﻳﺮان ﺗﻤﺎم راﻩ هﺎ ﺑﻪ روﯼ ﻣﻦ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ و اﻣﻴﺪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺳﺖ.ﭘﺴﺮ ﻣﻦ ﻳﮏ ﻣﻌﻠﻢ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ و ﺳﺰاوار اﻳﻦ هﻤﻪ ﻇﻠﻢ وﺳﺘﻢ از ﻃﺮف ﻣﺴﺌﻮﻻن اﻳﻦﮐﺸﻮر ﻧﻴﺴﺖ!
ﺑﯽ ﺻﺒﺮاﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭘﺎﺳﺦ و رﺳﻴﺪﮔﯽ ﺷﻤﺎ هستم
ﻳﮏ ﻣﺎدر دﻟﺴﻮﺧﺘﻪ از اﻳﺮان
ﻣﺎدر ﻣﺤﻤﺪ داورﯼ
0 نظر