بیایید در کنار فرزندان مان بایستیم که پیروزی از آن ماست!
این روزها به هرکجا می نگری، خوشه خشمی را می بینی که شعله ور شده است و می رود که تخت و سیطره اربابان و صاحبان قدرت و چپاولگران را به کام خود بکشد، این روزها چشم های نگران مادری راه خانه را می پاید، یا هراسان و سرگردان خیابان های قیام را می کاود تا فرزند خویش را در آغوش گرفته و چه نیکوست شادمانی پیروزی ، وقتی پابه پای فرزندش بر سنگفرش کوچه و خیابان پایکوبی کند. ولی سخت دردناک است اگر چنین نباشد و آن چشم های سرگردان، چون ما "مادران عزادار ایران" در جست و جویی بی پایان ،سو از دست داده باشد، یا جنازه فرزندی دیده باشد و یا گریان و مبهوت، با بغضی که راه گلو را تا انتهای جهان خواهد بست، بر راه مانده باشد.ماداران گرامی تونس!
مراتب همدردی و اندوه عمیق و عشق بی پایان ما را پذیرا باشید و بدانید وقتی "محمد بوعزیزی" از رنج جهان خود را به کام آتش کشید، درد و اندوه تمامی جهانیان بر ما گسیل شد، زیرا می دانستیم شعله های سوزنده وی نه شعله های روشن شده با دست خویش، بل شعله هایی بود که از بیست و چند سال پیش به دنبال پیروی از سیاست های جهانی" خود ارباب خواندگان" افروخته شده بود و محمد با به آتش کشیدن خودش، دنیایی را روشن کرد.
محمد به دنبال کار و نان بود و تنها نان آور خانه، همچنان که در ایران نیز، نان آوران خانه هر روز به آتش ظلم وجور کشیده و کشته می شوند و چشم های مادران و کودکان به ره خیره می ماند. اکنون شادکامی پیروزی، اگرچه کام‌تان را شیرین کرد، اما نیک می دانیم که تلخی از دست دادن فرزند، چه سخت و توان فرساست. محمد و دیگر عزیزان از دست رفته بازگشتی ندارند، ولی چه زیبا رفتنی ست وقتی که رهایی دیگران را
چون مژده ای شیرین با خود همراه دارد. مژده شیرینی که نباید به تجربه تلخ کامی دیگری انجامد.
مادران گرامی در مصر و تونس!
فرایتان می خوانیم تا در یک همبستگی مادرانه عمیق و جهانی، دردهای مشترک را فریاد زده و دامان مهرمادری را برای ساختن جهانی دیگرگون بگسترانیم که تنها مادری و مهر اوست که می تواند نگهبان دوستی و مهر در جهان باشد. بیایید مادران تمام فرزندان جهان باشیم و صلح و آرامش و آزادی را نوید دهیم.
ما مادران عزادار ایران (مادران پارک لاله) امید داریم، روزی فرا رسد که در کشور ما نیز شادکامی پیروزی، درد جانکاه از دست دادن فرزند را دمی فرو کاهد و فضایی فراهم گردد تا با آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی و لغو شکنجه و اعدام و سنگسار و محاکمه کلیه آمران و عاملان جنایت های سی و دو سال گذشته در دادگاه های مردمی، اسرار مگو از رمزخانه های پنهان، به در آید تا ما نیز بتوانیم به آسودگی در کنار دیگر فرزندانمان، پاک و سالم وبی خطر، آزادانه زندگی کنیم
به امید آزادی و عدالت برای تمامی ستمدیدگان جهان
دهم بهمن 1389
مادران عزادار ايران(مادران پارک لاله)
حامیان مادران پارک لاله ایران-اسلو
حامیان مادران پارک لاله ایران-اسلو
حامیان مادران پارک لاله ایران -ایتالیا
حامیان مادران پارک لاله ایران-دورتموند
حامیان مادران پارک لاله ایران-فرانکفورت
حامیان مادران پارک لاله ایران-کلن
حامیان مادران پارک لاله ایران-لندن
حامیان مادران پارک لاله-لوس آنجلس - ولی
حامیان مادران پارک لاله-وین
حامیان مادران پارک لاله ایران-هامبورگ
------------------------------
إلى أمهات مصر وتونس الحزينات:
دعونا نقف مع أولادنا، فالنصر لنا!
في هذه الأيام، نحن نتابع بفارغ الصبر أخبار إنتفاضة أمّتنا في وجه الدكتاتورية، وندرك أن أمهات مصر وتونس قلقة على أبنائها، الذين
ومع ذلك، نحن نتفهم الألام الكبيرة ومعاناة
أمهات مصر وتونس العزيزات :
تفضلوا بقبول خالص تعازينا. نحن نتفهم ونشعر بحزنكم الكبير على أحبائكم، وندعو إلى التضامن
نحن، أمهات إيران الحزينات، نأمل أن يتبنّى بلدنا نصر حركة حقوقه المدنية عن طريق الإفراج عن جميع السجناء السياسيين، وإلغاء التعذيب والإعدام والرجم، وكذلك عن طريق تشكيل المحاكم الوطنية
نتمنى الديمقراطية والسلام لجميع دول العالم،
تفضلوا بقبول خالص تعازينا. نحن نتفهم ونشعر بحزنكم الكبير على أحبائكم، وندعو إلى التضامن
نحن، أمهات إيران الحزينات، نأمل أن يتبنّى بلدنا نصر حركة حقوقه المدنية عن طريق الإفراج عن جميع السجناء السياسيين، وإلغاء التعذيب والإعدام والرجم، وكذلك عن طريق تشكيل المحاكم الوطنية
نتمنى الديمقراطية والسلام لجميع دول العالم،
أمهات إيران الحزينات (أمهات بارك لاله)
أنصار أمهات إيران الحزينات - دورتموند، فرانكفورت، هامبورغ، إيطاليا، كولونيا، لوس انجليس (ولی)، لندن، أوسلو و فيينا.
31 يناير 2011
-------------------------
Message Of Solidarity From Iran’s Mourning Mothers To The Tunisian And Egyptian Mothers Who Lost Children During The Recent Popular Uprising.
Please accept our sympathy and deep condolences for the loss of your loved ones.
We felt immense grief upon hearing the news of the loss of life such as that of Mohammad Buazizi, who demanded nothing more than freedom and a better standard of living, just like our young people did in Iran.
Although your voices have been heard and your nations are feeling victorious, we know you are grieving the the loss of your children. Children, who have gone to never return. Yet, their departure brings the sweet aroma of freedom for others.
We call upon you to join our solidarity movement, thus shouting out our pain and grief in a louder voice together and spread our motherly love for a better world. This motherly love is the only love that can be the guardian of friendship and peace in the world. Let us all be the mothers of every child in this world and insist on peace and freedom.
We, the Mourning Mothers of Iran (Mothers of Laleh Park) wish for the day that freedom will lessen our grief for the loss of our children. We hope that one day all political and conscience prisoners will be freed, torture and capital punishment will be abolished, and those responsible for carrying out these atrocities in all our countries be brought to justice. This way, the secrets of human abuse will come out and then we can concentrate, without any fear, on building the future of our remaining children.
1 February 2011
Mourning Mothers of Iran (Mothers of Laleh Park)
Supporters of Mourning Mothers or Iran - Dortmund, Frankfurt, Hamburg, Italy, Koln, LA-Valley, London, Oslo, Vienna.
--------------------------------
Solidaritätsbotschaft der trauernden Mütter des Laleh-Parks im Iran an die Mütter
in Tunesien und Ägypten, die ihre Kinder während des Volksaufstand verloren haben
Wir stehen neben unseren Kindern, der Sieg ist uns gewiss
Zurzeit sieht man überall in der Welt dort, wo die Despoten herrschen, die „Früchte des
Zorns“, die Entrechteten möchten die Despoten loswerden.
Die Mütter sind voller Sorge und hoffen, dass Ihre Kinder wieder heil nach hause
zurückkommen werden und sie sie wieder in die Arme nehmen können.
Doch leider wird diese Hoffnung nicht selten enttäuscht. Auch iranische Mütter mussten schon oft die Leichen ihrer Kinder in Empfang nehmen.
Liebe Mütter,
wir können euren Schmerz über den Verlust und die Folter eurer Kinder sehr gut nach
empfinden .
Wir waren sehr betroffen als wir die Nachricht über die Selbstverbrennung von
Mohammad Ibu Azizi hörten. Er ist nicht durch das Feuer ums Leben gekommen, das er
selbst gelegt hatte, sein Todesfeuer wurde vor Jahren durch Ben Ali entfacht.
Mohammad war Alleinverdiener in seiner Familie, er sah keine Möglichkeit diese Aufgabe
zu erfüllen und hatte auch keine Hoffnung gehabt diese jemals zu erfüllen.
Auch bei uns gibt es viele Menschen, die dieses Schicksal mit ihm teilen.
Jetzt ist der Despot weg und wir freuen uns mit euch darüber, und wir hoffen, dass diese
Freude sehr lange anhält. Wir hoffen, dass diese Freude nicht durch eine ungewollte
Entwicklung wie bei uns im Iran zu einem Alptraum wird.
Wir bauen zusammen eine neue Welt. Diese Welt wird durch unsere Liebe zu unseren
Kindern und zu unseren Mitmenschen zusammengehalten.
Wir Müttern des Laleh-Parks, die trauernden Mütter im Iran, hoffen, dass auch wir uns eines Tages über unsere Freiheit freuen können.
Wir hoffen, dass die Freude über Freiheit, Gerechtigkeit und Solidarität uns eines Tages
helfen wird den tiefen Schmerz über den Verlust unsere Kinder besser ertragen zu können.
In der Hoffnung, dass eines Tages alle Menschen im Freiheit und Gerechtigkeit leben werden
Mütter des Laleh-Parks im Iran
Solidarität mit den Müttern des Laleh-Parks im Iran/ Dortmund-Frankfurt-Hamburg-Italien-Köln-Los Angeles,Valley-London-Oslo-Wien
in Tunesien und Ägypten, die ihre Kinder während des Volksaufstand verloren haben
Wir stehen neben unseren Kindern, der Sieg ist uns gewiss
Zurzeit sieht man überall in der Welt dort, wo die Despoten herrschen, die „Früchte des
Zorns“, die Entrechteten möchten die Despoten loswerden.
Die Mütter sind voller Sorge und hoffen, dass Ihre Kinder wieder heil nach hause
zurückkommen werden und sie sie wieder in die Arme nehmen können.
Doch leider wird diese Hoffnung nicht selten enttäuscht. Auch iranische Mütter mussten schon oft die Leichen ihrer Kinder in Empfang nehmen.
Liebe Mütter,
wir können euren Schmerz über den Verlust und die Folter eurer Kinder sehr gut nach
empfinden .
Wir waren sehr betroffen als wir die Nachricht über die Selbstverbrennung von
Mohammad Ibu Azizi hörten. Er ist nicht durch das Feuer ums Leben gekommen, das er
selbst gelegt hatte, sein Todesfeuer wurde vor Jahren durch Ben Ali entfacht.
Mohammad war Alleinverdiener in seiner Familie, er sah keine Möglichkeit diese Aufgabe
zu erfüllen und hatte auch keine Hoffnung gehabt diese jemals zu erfüllen.
Auch bei uns gibt es viele Menschen, die dieses Schicksal mit ihm teilen.
Jetzt ist der Despot weg und wir freuen uns mit euch darüber, und wir hoffen, dass diese
Freude sehr lange anhält. Wir hoffen, dass diese Freude nicht durch eine ungewollte
Entwicklung wie bei uns im Iran zu einem Alptraum wird.
Wir bauen zusammen eine neue Welt. Diese Welt wird durch unsere Liebe zu unseren
Kindern und zu unseren Mitmenschen zusammengehalten.
Wir Müttern des Laleh-Parks, die trauernden Mütter im Iran, hoffen, dass auch wir uns eines Tages über unsere Freiheit freuen können.
Wir hoffen, dass die Freude über Freiheit, Gerechtigkeit und Solidarität uns eines Tages
helfen wird den tiefen Schmerz über den Verlust unsere Kinder besser ertragen zu können.
In der Hoffnung, dass eines Tages alle Menschen im Freiheit und Gerechtigkeit leben werden
Mütter des Laleh-Parks im Iran
Solidarität mit den Müttern des Laleh-Parks im Iran/ Dortmund-Frankfurt-Hamburg-Italien-Köln-Los Angeles,Valley-London-Oslo-Wien
۱۵ بهمن ۱۳۸۹ ساعت ۱۱:۴۵
مادران تونس .مصرواردن .وهمه مادران جهان دراتحادمان است تابتوانیم فرزندان مان راازندانی وپرپرشدن زتوسطحاکمان نجات دهیم .ماامروزازمبارزات شمادرمیادین کشورهایتان که قهرمانانه مبارزه میکنیدحمایت میکنیم وبه امیدروزی که دیگردرهیچ جای جهان فقروبیکاری وزندان نباشدوبه امیدروزی که کشورعزیزمان ایران شاهدبافتن طناب داربرای جوانان رشیدمان نباشد.مادری باچشم گریان پشت دیوارزندانهابرای ملاقات جگرگوشهاش ویابدنبال تحویل گرفتن جنازهاش نباشدودربعضی وقتهاکه حتی نداندگورفرزندش کجاست تابرآن قطره ای اشک فشاند
ویامادری که برای دادخواهی ازحقوق فرزندخویش ویادلداری مادری رنجدیده به زندان برود.مادرکنارشماهستیم وباقلم وانتشاراخبارمبارزات شمازنان ومادران تونسو مصرو....ازشماحمایت میکنیم