هربرگ خرداد پیامی از مبازره را در خود دارد و سرخی خون گلگون کفنان ابران زمین ازپنجاه سال قبل تاکنون ازخرداد42 و مبارزه مردم برعلیه ستم شاهی، از سوم خرداد61 که خونین شهربدست مردان غیور بار دیگر خرمشهر شد، تا 25 خرداد که راه پیمایی سکوت میلیونها تهرانی که به خیابان آمدند تا بغض فروخورده سالیان دراز را فریاد کنند . نداها سهراب ها و رامین ها به خون خود غلتیدند و راهپیمایی حق طلبانه که فریاد سکوت میلیون ها مرد و زن بود ،با نهیب گلوله های آتشین و آژیرآمبولانس ها و فریاد و فغان میلیون ها زن ومرد درمیدان آزادی وکشته و زخمی شدن جوانان وکتک خوردن مردم وبازداشت صدها نفربه پایان رسید.
شب اما دامن گسترد وخون های ریخته شده ازنظرها پنهان شد تا سرقت کنندگان رای مردم این بارجنازه هاوبدن های غرق درخون مجروحین رابه بیمارستان ها و سردخانه ها ببرند و سرخی خون را از اسفالت خیابان بشویند، تافرداصبح که خورشید بار دیگر طلوع می کند کسی نداند دیشب بر میدان آزادی چه گذشت. شبی که با بیم و امید مادران وخوهران وپدران وبرادران وفرزندان که عزیزانشان برنگشتند و خانواده ها هراسان به بیمارستان ها و پزشک قانونی و اوین و صدها بازداشتگاه مخفی وعلنی دیگرسرزدند وخسته و نالان با دست خالی برگشتند وبسیاری ازخانواده ها که از فاجعه میدان آزادی خبرنداشتند چشم بدردوختند تا خبری ازگمشده خودداشته باشند.
مادران وپدران ، فرزندان ونوعروسان داغدار، پیام همدردی مادران پارک لاله را به مناسبت دومین سالگرد کوچ سرافرازنه ومقاومت شجاعانه فرزندانتان بپذیرید. راه آزادی و برابری در این میهن تا بوده راه خون بوده . امید به روزهای آرامش داریم.
۲۵ خرداد ۱۳۹۰ ساعت ۱۳:۳۰
ملتهاهمیشه پیروزمیدان بوداندماپیروزیم چون بیشماریم .اگربعضی ازهموطنان تاچندروزپیش ناامیدبودندروز22 خردادباردیگرامیدرادردل همه زنده کردویاس رابهدل حک.متیان انداخت ومامورین سرکوبگربابهت به مردمی مینگریستن که درزیرآنهمه فشارواختناق ونیروی نظامی چورواچوردرخیابانهاراه میرفتند.زنان ودخترانی راکه سوارونهامیکردندوآنهایرهای شان رابالاگرفته وسوارمیشدند