تنی چند از مادران پارک لاله برای همدردی و همراهی با خانواده داغدار هاشم زاده در مراسم
سالگرد آقای محسن هاشم زاده (پدر مسعود) که در روز
چهارشنبه 22 شهریور 1391 در شهرستان رشت- روستای
خشک بیجار- در کنار مزار مسعود برگزار شد، شرکت کردند.
سالی دیگر گذشت. سالی که برای مادری داغدار و همسری غمخوار
سراسر تکرار خاطرات تلخی است که در این چهار سال اخیر بر او و خانواده اش گذشته
است. خانواده ی گرمی که تا پیش از آن سر چشمه ی امید و آرزوهایش بود. او چهار پسر
داشت و همسری مهربان، از زندگی ساده ی خود چه انتظاری داشت جز سلامتی و سربلندی و
بهروزی آن ها. اما چه راحت امید او پژمرد. ابتدا پسر رشیدش را در سال 1388 تنها به
این خاطر که نمی خواست به نام او دروغ را، فریب را و سالوس را بر صدر بنشانند، به ناجوانمردانه ترین شکل از او ستاندند. بعد از آن نوبت یارغارش شد. او که به جد پیگیر بود تا حق
فرزند به ناحق کشته شده اش را بستاند و بی عدالتی و ستم را رسوا کند. اما بار از
دست دادن نور چشم اش بسیار سنگین بود و چنان توانش را کاست که مقابله با سرطان را
نیارست و دو سال بعد همسرش را تنها گذاشت.
اینک او تنهاست و تنها نیست. سن زیادی ندارد. گر چه گاهی طاقت
از کف اش می رود ولی زیر بار این همه درد و غم تاب می آورد. زیرا او مادر است. سه
فرزند دیگر دارد که هر کدام برایش مسعودی دیگر هستند، همین او را محکم و قوی کرده
است. او ایمان دارد که روز جوابگویی فرا خواهد رسید. او می خواهد یک دادگاه عدالت گستر
به دادش برسد چیزی که نه تنها خواست اوست بلکه در طول سی و سه سال عمر این حکومت
آرزوی مادران بسیاری بوده است. آن ها می دانند که نمی توانند فرزندان عزیز خود را
باز پس گیرند. در پی جبران آسیب هایی که در این همه سال دیده اند هم نیستند، بلکه
تنها و تنها یک چیز تمام فکرشان را مشغول کرده و برای آن تلاش می کنند. آنها می
خواهد راه تکرار جنایت را ببندند تا دیگر هیچ کس نتواند با هر پشتوانه ای خود را
برحق و دیگران را فاقد حق بداند و بر آنان حکم براند و هر گاه خواست حتی بدون هیچ
دلیل آن ها را از بین ببرد. آری مادران صبر و انتظار، استوار و محکم رسیدن آن روز
را چشم در راه هستند.
مادران پارک لاله ایران
0 نظر