مصاحبه سایت مادران پارک لاله با شیرین عبادی در مورد احکام زندان حامیان مادران پارک لاله
سوال- متاسفانه هر روز فشار برخانواده ها به ویژه مادرانی که فرزند شان در جنبش سبزکشته شده اند و حامیان آنان بیشتر می شود وباز هم برای دو نفر از زنان جوانی که برای همدردی با مادران عزادار به بهشت زهرا رفته و در آنجا بازداشت شده بودند خانم ها: حکیمه شکری، ندا مستقیمی، حکم های سه سال حبس تعزیری، صادر و در دادگاه تجدید نظر هم تایید شده است. پدر رامین رمضانی از شهدای جنبش سبز نیز به سه سال حبس تعزیری محکوم شده است. فکر می کنید دلیل صدور چنین حکم های سنگینی چه می تواند باشد؟
جواب- حکومت به قدری ضعیف شده که از همه می ترسد. از مردم می ترسد. از نام کشته شده ها واهمه دارد، حتی از سنگ قبر و جنازه ها. سنگ قبر احمد شاملو را می شکنند. از ترس جنازه مهندس سحابی به مشایعین حمله می کنند و هاله دختر آقای سحابی را می کشند. در هر مراسمی عده ای را بازداشت می کنند. پس از اعدام شیرین علم هولی، مادر و خواهرش را بازداشت می کنند. برادر فرزاد کمانگر را به خاطر مصاحبه در مورد فرزاد، بازداشت می کنند، به خانواده های خاوران اجازه برگزاری مراسم و ورور به گلزار خاوران را نمی دهند، پدر و مادرهای شهدای جنبش سبز را احضار و تهدید می کنند که مراسم سالگرد برگزار نکنند. پدر رامین رمضانی از شهدای جنبش سبز را بازداشت و به حکم سنگین محکوم می کنند. حکیمه شکری و ندا مستقیمی را هم بخاطر همراهی با خانواده های عزادار بازداشت و محکوم می کنند. همه ی این ها به دلیل ضعف حکومت و نشانه قدرت مردم است. حکومت از قدرت و همبستگی مردم می ترسد و مرتب از اقشار مختلف، مردم را تهدید و بازداشت می کند.
سوال- شما تلاش های زیادی انجام می دهید برای این که نقض حقوق بشر در ایران را به گوش جهانیان و سازمان ملل برسانید. مادران پارک لاله و حامیان آنها هم در هر جای دنیا که باشند از هر فرصتی استفاده و سعی می کنند و در چارچوب سه خواسته ی خود که مخالفت با اعدام و اعتراض به احکام اعدام است و آزادی زندانیان سیاسی -عقیدتی و محاکمه آمران و عاملان نقض حقوق بشر در سی و سه ساله حکومت جمهوری اسلامی است، داد مادران ایرانی را طلب کنند حتی با ارتباط مستمر با آقای احمد شهید، گزارشگر ویژه ایران در نقض حقوق بشر و خانم پیلای، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل و سایر نهاد های حقوق بشری، ولی متاسفانه شرایط روز به روز سخت تر می شود. به نظر شما آیا این تلاش ها نتیجه خواهد داد ؟
جواب - مطمئن باشید اگر این تلاش ها نبود وضع خیلی خیلی بدتر از این می شد. من یقین دارم، این تلاش ها موثر است و باید ادامه دار و مستمر باشد ومعتقدم، باید، با کمپین های مختلف، صدای قشر های مختلف مردم را که در رنج هستند و بسیاری از آنان که در بند هستند، بلند تر و واضح تر به گوش جهانیان رساند. حرکت مادران پارک لاله به نظر من صدای مردم ایران است صدای دادخواهی مادران ایران و جلوگیری از خشونت است که از جای جای جهان به گوش می رسد و خیلی اهمیت دارد.
سوال- همان طور که می دانید مادران تا کنون خیلی خوب مقاومت کرده اند. یکی از حامیان مادران پارک لاله، ژیلا کرم زاده مکوندی زن جوان، شاعری است که فقط به خاطر دفاع از آزادی بیان و قلم و چند شعری که برای شهدا و جان باختگان سروده، هم اکنون در زندان است و دوران حکم اش را سپری می کند .
خانم اکرم نقابی مادر سعید زینالی که از دستگیری و مفقود شدن فرزندش 13 سال است می گذرد، هنوز فریاد می زند و پسرش را به قول خودش مرده یا زنده از مقامات قضایی می خواهد .
یا ژیلا مهدویان مادر حسام ترمسی از زندانیان جوان جنبش سبز، که حکم 5 سال حبس تعزیری اش در دادگاه تجدید نظر تایید شده و لیلا سیف اللهی با حکم قطعی زندان، مجبور به ترک کشور شده اند و با این که در شرایط بسیار سختی بسر می برند، همچنان به تلاش های دادخواهانه ی خود ادامه می دهند. یا منصوره بهکیش از بازماندگان خانواده های جان باختگان دهه 60 که به خاطر مقاومت مستمر در دادخواهی، در تیررس آقایان قرار گرفته و دائم در خطر احضار و بازداشت است. حتی کسانی مثل آقای سید محمد ابراهیمی را به دلایل ارتباط با مادران پارک لاله به 5 سال حبس محکوم کرده اند و هم اکنون در زندان هستند. می خواهم بگویم مادران پارک لاله و حامیان آنان هزینه های زیادی را برای دادخواهی ها خود داده و می دهند. مگر دادخواهی حق خانواده های قربانیان نیست؟ مگر حمایت از یک مادر آسیب دیده حق یک شهروند ایرانی نیست. چرا باید چنین هزینه های سنگینی پرداخت؟
جواب - پاسخ روشن است. به خاطر همین که شما حق و حقوق خود را می شناسید و از آن استفاده می کنید، در خطر هستید. گاهی یک شعر کوتاه تاثیرش بیش از ده جلد کتاب است. افکار ژیلا مکوندی و شعرهای او را تحمل نمی کنند. شعر زیبای خانم ژیلا مکوندی را که قبل از مصاحبه برایم خواندید، با این که بسیار کوتاه بود ولی تاریخ مبارزات مادران دادخواه در ایران را نشان می دهد. مسوولان حکومتی از این زنان فهیم و با سواد، هنرمند ومقاوم و قدرتمند، می ترسند. دادخواهی های مادران را تحمل نمی کنند. از مقاومت مردم می ترسند.
و هر چه مقاومت و همکاری مردم با هم بیشتر شود حکومت ضعیف تر می شود و بیشتر مردم را تهدید می کند ولی مسوولان باید به فردای آزادی هم بیندیش اند و بدانند که در فردای آزادی باید پاسخگو باشند.
شعری از ژیلا مکوندی:
اشک های چروکیده مادر
می چکد
روی زخم های سرزمینم
طاقت جوانه می زند
مهر ماه1391
0 نظر