ستار بهشتی همان انسانی
است که به جرم دگر اندیشی و انساندوستی به وحشیانه ترین شکل در زندان در مدت
کوتاهی جان عزیزش را از او گرفتند. و به جای پاسخگویی به مادرش، فقط او را تهدید
کردند و به شکل های مختلف خواستند که خانواده را ساکت کنند. در نهایت که خانواده حاضر
به سکوت نشدند، به ضرب و شتم آنان پرداختند.
فرزند را بی گناه می
گیرند، زیر بدترین شکنجه ها از بین می برند. اکنون مادر آن قهرمان را می خواهند
ساکت کنند. مادری که به فرزندش افتخار می کند. فرزندی که ثابت کرد مرگ خیلی بی
ارزش تر از آن است که بتواند بر او غلبه کند. فرزندی که جاودانه شد. مادری که
بعد از شنیدن مقاومت فرزند قهرمانش با افتخار اعلام می کند "شیر ستارم را حلال کردم، تا قیام قیامت از ستار
راضی هستم که هیچ چیز نگفته و فقط خندیده است ."
این پلیدان حتی از موهای
سفید مادر شرم نکردند و می خواستند خشمی را که از مقاومت ستار عزیز در اتاقهای
بازجویی، در سینه داشتند، بر سر مزار آن عزیز، با کندن موهای مادرش، با لگد کوب
کردن پاهای مادر و به خاک و خون کشیدن مادر فرو بنشانند. خواهر را فقط به جرم
اینکه برای برادر قهرمانش شعر می خواند و از اینکه او مرگ با عزت را به زندگی
با ذلت ترجیح داده، به برادرش افتخار می کند، زدند.
مادر و خواهر را زدند،
برادر را تهدید کردند بدلیل اینکه نمی توانستند نظاره گر حرکتی که آنان می کنند،
باشند. اینان که از حرکت عاشورا، فقط خرج دادن و هیئت برگزار کردن را ترویج می
کنند و از نفس مبارزه ی امام حسین سخنی نمی گویند، تاب دیدن این صحنه را نداشتند.
مادر و خواهر ستار از شرکت کنندگان، مصرانه می خواستند، برای قهرمانی که مرگ با
افتخار را قبول کرده و با مرگ جسمش همچنان به مبارزه با ظلم ادامه داده، گریه و
عزاداری نکنند. بلکه فریاد بزنند و صدای ظلمی که بر او رفته را به همه جا برسانند.
این عاملی است که مزدوران را خشمگین کرده بود.
این پلیدان کیستند که
ایران عزیزمان را به نابودی می کشانند. این پلیدان کیستند که دست تمام جنایتکاران
تاریخ را از پشت بسته اند و روی آنان را سفید کردند. دیگر نباید از جنایات مغول
برای فرزندانمان سخنی بگوییم که این ها با مردم ما از مغول هم بدتر رفتار کردند.
دیگر برای نشان دادن وحشیگری دیکتاتورها از کوره های آدم سوزی هیتلر نباید گفت که
اینان روی هیتلر را با جنایاتشان سفید کردند. برای شناساندن جنایت و وحشیگری های
غیر انسانی، دیگر احتیاجی نیست که از اعمال خونریزترین دیکتاتورهای تاریخ بشریت
سخنی گفت. برای شناختن ظلم و جنایت بشری، فقط کافیست که تاریخ جمهوری اسلامی را
مرور کرد تا به روحیه پلید انسانهای جانی پی برد.
29 آذر 1391
۴ دی ۱۳۹۱ ساعت ۲۲:۴۵
مرگ بر دیکتاتور