هر ساله
مادران و خانواده های جان باختگان قبل از تحویل سال نو بر سر مزار دلبندان به ناحق
کشته شده خود حاضر می شوند تا گورشان را برای آمدن بهار آب و جارو کنند، آن را
بیارایند و گل باران کنند و یادشان را گرامی بدارند تا نگویند که از یاد
فراموشانند.
هم چنین
می خواهند نشان دهند که با تمام احضارها و تهدیدهای نیروهای امنیتی و اطلاعاتی،
باز هم بر مزار عزیزان شان حاضر می شوند و با آنها پیمان می بندند که تا زمان
محاکمه عادلانه و علنی تمامی آمران و عاملان جنایت ها از پای نخواهند نشست.
امسال
نیز هم چون سال های گذشته مادران و خانواده های جان باختگان علیرغم تمامی تهدیدها
و فشارهای مکرر نیروهای امنیتی و اطلاعاتی، در پنج شنبه و جمعه آخر سال در بهشت
زهرا و خاوران حضور یافتند.
طبق
گزارش تنی چند از مادران پارک لاله که برای همدردی و تجدید پیمان با خانواده های
کشته شدگان چند سال اخیر به بهشت زهرا رفته بودند: سرتاسر مسیر رفت و برگشت بهشت
زهرا ترافیکی عجیب بود. برخی از خانواده ها عکس کشته شده خود را پشت ماشین ها زده
بودند و نیروهای انتظامی و امنیتی نیز به شکل پنهان و آشکار ولی کم رنگ تر از سال
های گذشته در آنجا حضور داشتند. بر هر گوری که می رفتی مادری را می دیدی که با دلی
غمگین نشسته و خانواده اش دورش حلقه زده است. دور گور دو نفر از کشته شدگان نیز با
رنگ سبز توسط مردم تزیین شده بود تا نشان دهند که این فرد به مرگ عادی نمرده است و
در سال 88 در همراهی با جنبش سبز و برای خواست ساده و انسانی خود در خیابان کشته
شده است.
هم چنین
طبق گزارش های قبلی و اخیر منصوره بهکیش: جمعه بیست و پنجم اسفند مادران و خانواده
های جان باختگان با گل و سبزه و سنبل به خاوران رفتند تا آنجا را بیارایند و گل
باران کنند ولی باز هم نگذاشتند. او نوشته است: چیزی که امسال توجه ما را به خود
جلب کرد حضور پر رنگ خانواده ها و حضور کم رنگ نیروهای امنیتی بود. ولی وقتی به
خاوران وارد شدیم جند مامور انتظامی از ورود ما به قطعه عزیزان مان جلوگیری و از
ما فیلم برداری کردند و گل هایی که انداختیم را جمع کردند. آخر بهمن ماه نیز کاج
های باقی مانده بر گورستان خاوران را شکستند و داغ ما را تازه کردند، ولی ما باز
هم می رویم و کاج و سرو می کاریم و آنجا را گل باران می کنیم.
برگزاری
مراسم یادبود در منازل و گورستان ها حق مادران و خانواده های کشته شدگان است.
جمهوری اسلامی از ابتدای به قدرت رسیدن اش همواره تلاش کرده است که به اشکال
مختلف، یا با تهدید و اذیت و آزار یا با تطمیع و فریب این حق را از خانواده ها
بگیرد، ولی مادران و خانواده های خاوران از سی سال گذشته و دیگر خانواده های کشته
شدگان که عزیزان شان در دیگر گورستان های تهران و شهرستان ها دفن شده اند، همواره
بر این حق خود پای فشرده اند و حاضر نیستند از این طبیعی ترین حق خود بگذرند.
ما
مادران پارک لاله ایران که صدای دادخواهی تمامی خانواده های جان باختگان در طول
حکومت جمهوری اسلامی هستیم، ضمن همدردی با مادران داغدار بر عهد خود دوباره پیمان
می بندیم که لحظه ای برای به تحقق پیوستن سه خواسته دادخواهانه مان عقب نخواهیم
نشست.
مادران
پارک لاله
28 اسفند
1391
