در حالی سال 91 را به
پایان می رسانیم که نه تنها به خواست های مردم پاسخ داده نشد، بلکه هرچه بیشتر
حقوق بشر در تمامی عرصه ها زیر پا گذاشته شد و ادامه زندگی را برای مردم دشوارتر
کرد.
در سالی که گذشت، شمار
اعدام ها، بویژه اعدام های خیابانی و قتل های حکومتی هم چنان پرتعداد و عدالت هم
چنان پایمال بود.
در سالی که گذشت، دوباره
شاهد صدور و اجرای احکام قرون وسطایی قطع عضو و سنگسار بودیم .
در سالی که گذشت، دستگیری
دگراندیشان و فعالان از هر صنف ادامه داشت.
در سالی که گذشت، هم چنان
عاملان و آمران جنایت های مختلف بر اریکه ی قدرت خود تکیه زدند تا کورسوی امید
مردم به برقراری عدالت در زیر پرچم حکومت جمهوری اسلامی به یاسی شگرف بدل شود.
در سالی که گذشت، مشکلات
زندانیان نه تنها کمتر نشد بلکه انواع رفتارهای اهانت آمیز و غیرانسانی، و بی
توجهی های مسئولین به وضعیت وخیم زندانیان بیمار و مشکلات عدیده خانواده ها و
فرزندان آنان و بی مسئولیتی هیئت بازرسی مجلس از زندانها، جسم و روح آنان را بیشتر
و بیشتر فرسود.
در سالی که گذشت، پیگرد و
تفتیش های غیرقانونی از دگر اندیشان، از جمله مادران پارک لاله ایران ادامه داشت.
در سالی که گذشت، بسیاری
از زحمتکشان بیکار شدند، بسیاری از آنان ماههاست که حقوقشان پرداخت نشده است.
تعدادی از زحمتکشان برای اعتراض به نپرداختن حقوقشان طومار 30 هزار نفری امضا
کردند، بسیاری دست به اعتصاب زدند، بسیاری دست به خودکشی و خود سوزی زدند.
با اعتراضات گسترده ی
کارگران به وضعیت دستمزدهایشان و با اینکه شورای رقابت جمهوری اسلامی در مورد
خط فقر اعلام کرد: " خانوارهای شهری با درآمد کمتر از 936 هزار تومان زیر خط
فقر به حساب می آیند"، معلوم نیست به چه دلیلی اعضای شورای عالی کار، حداقل
دستمزد کارگران برای سال 92 را 25 درصد افزایش نسبت به سال قبل، یعنی
مبلغ 487 هزار تومان تعیین کرده اند.
این در حالیست که هم
اکنون بسیاری از زحمتکشان کشور چون زیر چتر قانون کار نیستند حتی این مبلغ اندک هم
به آنان داده نمی شود.
طی ماه های اخیر با کاهش
ارزش پول ملی قدرت خرید مردم 72 درصد کاهش یافته و سطح دستمزدها به هیچ رو کفاف
تامین هزینه های زندگی آنان را نمی دهد.
در سالی که گذشت، به
تعداد کودکان کار بسیار افزوده شد. بی ثباتی اقتصادی بسیاری از دانش آموزان را به
جمع کودکان کار اضافه کرد.
در سالی که گذشت، افزایش
بی سابقه قیمت مسکن و گرانی بی سابقه طلا و ارز، به تعداد جوانهایی که امکان تشکیل
زندگی مشترک از آنان گرفته شده است، اضافه کرد. به تعداد کارتن خوابها نیز افزود.
در سالی که گذشت، با
عملکرد نادرست در رابطه با حفاظت از محیط زیست، قطع بدون برنامه و بدون ضابطه ی
درختان جنگل و غیره باعث به وقوع پیوستن سیل و بلایای بی شمار گردید. یک نمونه آن
سیل 2 روزه در مازندران بود که 2 میلیارد خسارت بر جای گذاشت.
در سالی که گذشت، در
مرداد ماه، زلزله شهرهای آذربایجان شرقی را لرزاند و خسارت فراوانی را بر جای
گذاشت و متاسفانه با گذشت 7 ماه هنوز شرایط قابل تحملی برای ساکنانی که در اثر
زلزله خانه و کاشانه خود را از دست داده اند، ایجاد نشده به طوری که در روز
12/12/91 زلزله ای که دوباره آن مناطق را لرزاند با اینکه خفیف بود ولی مردم را در
وحشت شدیدی فرو برد.
برشمردن مشکلات
مردم تمامی ندارد و متاسفانه نه دولت و نه مجلس و نه ارگانهای دیگر کشور دردی از
مردم دوا نمی کنند، و بیشتر به چانه زنی برای چند صباحی بیشتر ماندن بر قدرت می
پردازند. آنان برای انجام وظیفه در برابر مردم به راستی از خود سلب مسئولیت کرده
اند.
علیرغم تمامی این اتفاقات
ناگوار، مادران پارک لاله ایران همراه تمامی مردم ایران تا رسیدن به حقوق خود از
پای نخواهند نشست
به امید اینکه سال 92
سالی پر از محبت و آزادی و عاری از هر گونه خشونت باشد
یکی از مادران پارک لاله
28 اسفند 1392
0 نظر