ژیلا کرم زاده مکوندی پس از یک سال و
نیم حبس، امروز عصر به مرخصی کوتاه مدت آمد. ژیلا کرم زاده یکی از زنان شاعر و
هنرمند کشورمان و هم چنین از همراهان مادران پارک لاله ایران است که به خاطر حمایت
از مادران داغدار و آسیب دیدگان اجتماعی به دو سال حبس تعزیری و دو سال حکم تعلیقی
محکوم و در ششم دی ماه 1390 برای اجرای دو سال حکم تعزیری بازداشت شد. وی پیش از
آن نیز در تاریخ 14 آذر ماه 1388 به همراه 28 نفر دیگر از مادران پارک لاله برای مدت
سه روز بازداشت شد. هم چنین در تاریخ 19 بهمن 1388 در منزل بازداشت و پس از گذراندن سی و پنج روز حبس و بازجویی های مکرر در بند 209 زندان اوین، با
گذاشتن وثیقه آزاد شد.او هم اکنون پس از گذشت حدود یک سال و نیم از حکم ناعادلانه خود (شانزده ماه و نیم حبس در بند عمومی و سی و چهار روز حبس در بند 209 زندان اوین)، برای مدت سه روز به مرخصی آمد. خواهر او که از خواهر دیگر بیمارش نیز نگه داری می کند، برای انجام مراحل این مرخصی مدت سه ماه درگیر اداره های مختلف بوده است تا اینکه با گذاشتن وثیقه صد میلیون تومانی این مرخصی عملی شد. طبق اظهار مسوولان زندان اوین، این مرخصی تمدید خواهد شد. او از روحیه بسیار بالایی برخوردار است ولی به دلیل ضعف جسمانی و فشارهای زندان، گاهی دچار فشار خون بسیار بالا می شود که هم اکنون تحت درمان دارویی است. او نیاز دارد که برای ادامه درمان و کنترل وضعیت اش تحت نظر پزشک متخصص قرار گیرد تا بتواند سلامتی اش را دوباره باز یابد.
23 اردیبهشت 1392
۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت ۱:۵۷
ژیلای نازنینم خبر آمدنت بسیار شادی آور بود. عزیزم بودن در کنار خواهران مهربان و در کانون گرم و پرمهر خانواده چه شیرین است. ولی دادن 3 روز مرخصی پس از یکسال و نیم دوری و 3 ماه دوندگی و یک وثیقه ی میلیونی چقدر ظالمانه است. عزیزم امیدوارم این لحظات بودن در کنار خانواده هرچه طولانی تر شود. داشتن دوستی چون تو محکم و استوار بر سر پیمان باعث افتخار من است. همیشه سربلند باشی و بر اوج.
۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت ۳:۱۳
ژیلا جان با درودهای گرم
"خوش آمدی"
تو را به خاطر انسان بودن و عاشقی به زندان انداختند و اینقدر تنگ نظرانه تن ظریف تو را برای چند روزی در بند، آزاد کردند، مبادا که بگویی هم چنان عاشقی و تو گفتی:" آه اگر آزادی سرودی می خواند" و بدان که خواهد خواند و راه گریزی برای مخالفان آزادی نیست و دیر یا زود باید پاسخ گویند.
عزیزم، امروز خیلی خوشحال شدم که آمدی و خوشحال تر اینکه در بیرون از زندان دیدم ات و باز هم خوشحال تر که خنده خواهران ات را دیدم.
امید هیچ گاه در بند نباشی. یک سال و نیم حبس را با سربلندی تحمل کردی و می دانم باز هم طاقت می آوری و طاقت جوانه می زند، چون می خواهی هیچ انسانی به خاطر عقیده اش به بند کشیده نشود.
پایدار باشی- با آرزوی بهترین ها برای تو زن آزاده
۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت ۸:۳۳
زمستان بود
بهار شد
گل کو آمد