مردم
شریف و آزاده ایران؛
خانواده
های زندانیان سیاسی و زندانیان در بند بی عدالتی؛
آزادی
هر چند مشروط تعدادی از زندانیان سیاسی و عقیدتی را به شما
زندانیان در بند بی عدالتی، خانواده های شما که هم پای شما زندانی بودند
و همه مردم شریف و آزاده ایران تبریک می گوییم و خواهان آزادی بدون قید و شرط همه
زندانیان سیاسی و عقیدتی هستیم.
با
خبر شدیم که نه نفر از زندانیان سیاسی بند زنان و تعدادی از زندانیان سیاسی مرد،
از زندان اوین و گوهردشت به صورت مشروط یا با مرخصی منجر به آزادی،
آزاد شدند که از این تعداد چند نفر حکم شان به پایان رسیده بود و تعدادی به زودی
حکم شان به پایان می رسید. متاسفانه بهاره هدایت به زندان بازگشت.
شایان
ذکر است که برخی از این افراد در مرخصی بسر می بردند و طبق قانون مجازات اسلامی، هركس براي بار اول به علت
ارتكاب جرمي به مجازات حبس محكوم شده باشد، در جرایمي كه كيفر قانوني آنها بيش از
سه سال حبس است و دو سوم مجازات را گذرانده باشد و در جرایمي كه كيفر قانوني آنها
تا سه سال حبس است و نصف مجازات را گذرانده باشد، دادگاه صادر كننده دادنامه
محكوميت قطعي مي تواند در صورت وجود شرايط لازم، حكم به آزادي مشروط صادر نمايد.
اسامی
زندانیان زن آزاد شده عبارتند از: خانم ها فرح واضحان، کفایت ملک محمدی، محبوبه کرمی، نسرین
ستوده، ژیلا کرم زاده مکوندی، مهسا امرآبادی، مریم جلیلی، میترا رحمتی و صغری غلام
نژاد.
اسامی زندانیان مرد آزاد
شده عبارتند از: فیض الله عرب سرخی، میرطاهر موسوی، محسن امین زاده، علی
خدابخشی، حسین زرینی، محمدعلی ولایتی و نادر بابایی و ... که اسامی سه نفر
آخر حکم شان به پایان رسیده بود. البته هنوز اطلاعات دقیقی در دست نیست و به
نظر می رسد که آزادی برخی دیگر نیز در شرف انجام است.
ژیلا کرم زاده مکوندی،
شاعر و از همراهان مادران پارک لاله، به دو سال حبس تعزیری محکوم شده بود که از دی
ماه سال 90 در زندان بود و مدت دو ماه از حکم اش باقی مانده بود. او از دهم
شهریور به خاطر بستری شدن خواهرش در بیمارستان بدون خبر قبلی به مرخصی
فرستاده شد.
نسرین ستوده، فعال
حقوق بشر و وکيل دادگستری به شش سال حبس تعزیری و 20 سال محرومیت از وکالت و
20 سال ممنوعیت خروج از کشور محکوم شده و از شهریور ۱۳۸۹ در حبس بود. او در اعتراض به محدودیت
های ایجاد شده برای خانواده اش، یک اعتصاب غذای طولانی را پشت سر گذاشت و از نظر
روحی و جسمی بسیار ضعیف شده است.
کفايت ملک‌محمدی به اتهام
ارتباط با مجاهدین خلق ایران و با ۶۵ سال سن، مسن‌ترين زندانی بند زنان زندان اوين، مدت چهار سال در
حبس بود و یک سال از حبس اش باقی مانده بود.
فرح واضحان به اتهام
ارتباط با مجاهدین خلق ایران به پنج سال حبس تعزیری محکوم شده بود و به دلیل
بیماری همسرش در مرخصی بسر می برد. این بازداشت در حالی بود که او و همسر و دخترش
به شدت بیمار بودند و با تاسف فراوان همسرش هم زمان با خبر آزادی فرح، فوت کرد و
پنج شنبه تشییع جنازه اش بود.
صغری غلام نژاد به اتهام
ارتباط با مجاهدین خلق ایران، به دو سال حبس تعزیری محکوم شده بود که مدت یک سال
از بازداشت خود را در زندان سپری کرد.
مهسا امرآبادی روزنامه نگار
زندانی چندین بار بازداشت شد و در آخرین بار در 20 اردیبهشت 91 خود را برای اجرای
حکم به دادسرای اوین معرفی کرد. او به یک سال حبس تعزیری و چهار سال حبس تعلیقی
محکوم شده و در تیرماه به مرخصی فرستاده شده بود.
محبوبه کرمی، روزنامه
نگار و از فعالان حقوق زنان که از ناراحتی روحی و جسمی شدیدی رنج می برد، به سه
سال زندان محکوم شده بود. او از 25 اردیبهشت 91 برای اجرای حکم در زندان اوین بسر
می برد.
مريم جليلی و ميترا رحمتی،
از نوکيشان مسيحی نيز به دو سال و نيم زندان محکوم شده بودند که تنها يک ماه از
حبس آنها باقی مانده بود، به نقل از فیس بوک آقای خندان این دو نفر را به زور
از زندان آزاد کردند.
لازم
به ذکر است آزاد شدن زندانیان به هر شکلی هرچند برای همه ما بسیار خوشحال کننده
است، ولی واقعیت این است که حکومت تنها برای پیشبرد مقاصد سیاسی خود تن به این
اعمال موقتی می زند. بر فرض که همه زندانیان سیاسی بندهای عمومی زندان های شناخته
شده در سراسر ایران آزاد شوند، هنوز تعداد بسیاری از زندانیان در سلول های انفرادی
زندان های اوین و گوهردشت و زندان های بی نام و نشان تهران و شهرستان ها زندانی
هستند و جای آنهایی که بیرون آمده اند را پر خواهند کرد. البته فرض بر این می
گیریم که دیگر کسی بازداشت نشود یا برای اجرای حکم به زندان فراخوانده نشود.
نکته
دیگر اینکه این زندانیان با چه شرایطی به بیرون آمده اند و در آینده چه وضعیتی
خواهند داشت. هر کدام از این عزیزان بر اثر شرایط بد زندان و بخصوص بی توجهی به
وضعیت سلامتی شان، دچار بیماری های روحی و جسمی شدیدی شده اند که بازگشت به زندگی
عادی برای آنها و خانواده های شان به این زودی ها میسر نخواهد شد و سایه محدودیت
ها و محرومیت ها هم چنان به دوش آنها و خانواده های شان سنگینی خواهد کرد.
مادران
پارک لاله
29 شهریور 1392
0 نظر