در حالی دهم اکتبر، روز جهانی "مبارزه برای لغو مجازات اعدام" را پشت سر می گذاریم که از زمان روی کار آمدن رئیس جمهور جدید جمهوری اسلامی تا کنون حداقل 125 حکم اعدام اجرا شده و تعداد زیادی نیز محکوم به اعدام شده اند و افراد زیادی در زندان های انفرادی در انتظار اجرای حکم اعدام بسر می برند.
بنا بر گزارشات اعلام شده توسط نهادهای رسمی داخلی، تنها در ماه گذشته 55 نفر اعدام شده اند. این در حالی است که سایه شوم اعدام بر سر تعداد زیادی از زندانیان و خانواده های آنها قرار دارد و در بسیاری از کشورها سال هاست که این حکم ضد انسانی لغو شده یا مسکوت گذاشته شده است، اما تعداد سرانه اعدام نسبت به جمعیت در ایران بیش از هر کشور دیگری است.
در ایران از فردای به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی در بهمن 57 تاکنون مجازات اعدام به عنوان یکی از حربه های اصلی این رژیم در سرکوب و تثیت قدرت خود بوده است. اوج این قتل عام و کشتار انسان ها در دهه 60 و به ویژه کشتار بی رحمانه زندانیان سیاسی در سال 67 در زندا ن ها بود که چندین هزار نفر از بهترین انسان ها را با مجازات اعدام از بین بردند، بدون آنکه به آن ها فرصت دفاع از خود بدهند. این حکم سال هاست که با شیوه های متفاوت با شدت و حدت اجرا می شود و در سالیان اخیر با شتاب بیشتری در حال وقوع است و به روند عادی در جمهوری اسلامی تبدیل شده است. از حکم قرون وسطایی سنگسار گرفته تا اعدام کودکان زیر 18 سال که باعث می شود کسی که در زمان کودکی مرتکب جرمی شده، سال ها کابوس اعدام را در خواب و بیداری داشته باشد تا به سن 18 سالگی برسد و اعدام شود.
از آنجا که در ایران امکان دادرسی عادلانه قضایی وجود ندارد و بسیاری از محکومان به اعدام به ویژه متهمین سیاسی و امنیتی و دینی و قومی و جنسیتی از حقوق اولیه یک متهم و حتی داشتن وکیل محرومند و در موارد بسیاری بین جرم و مجازات هیچ تناسبی وجود ندارد، مجازات اعدام به عنوان ابزاری برای سرکوب مردم بخصوص اقلیت های قومی استفاده می شود. تا آنجا که هم اکنون 6 فعال سنی کرد و 4 جوان عرب حکم اعدام شان در دیوان عالی کشور تایید شده و هر لحظه با خطر اعدام مواجه اند و 26 مرد جوان سنی در زندان رجایی شهر حکم اعدام دارند. در کنار این احکام ضد انسانی اعدام در ملاعام نیز به نحو فزاینده ای رو به گسترش است، به نوعی که از دی ماه سال گذشته تاکنون 53 مورد اعدام در ملاعام انجام شده است و اعدام خیابانی یکی از بدترین انواع خشونت در جامعه است و تاثیرات مخربی بر جای می گذارد.
ما مادران پارک لاله همراه و همدوش با خانواده های همه زندانیان خواهان لغو مجازات اعدام و برقراری مجازات های جایگزین، متناسب با جرم به مانند سایر کشورها هستیم. ما عمیقا اعتقاد داریم که مجازات اعدام به بازتولید خشونت در جامعه منجر خواهد شد و به هیچ وجه نقش بازدارندگی در کاهش جرایم نخواهد داشت و افزایش آمار جرم و جنایت علیرغم افزایش تعداد اعدام ها نشان از تاثیر معکوس این روند دارد. ضمن آنکه با اعدام هر فرد عملا خانواده او نیز اعدام می شود و از زندگی عادی محروم خواهد شد و عواقب جبران ناپذیری در جامعه ایجاد خواهد کرد. ما هم چنان معتقدیم که رژیم جمهوری اسلامی با افزایش اعدام ها قصد دارد که دست به تخلیه و پاک سازی زندان ها بزند و این رویه ضد انسانی را به شدت محکوم می کنیم و نسبت به عواقب آن هشدار می دهیم.
مادران پارک لاله
18 مهر 1392
0 نظر