معصومه دانشمند (مادر بازرگان) و پروانه میلانی که برای دریافت جایزه
مادران خاوران در این مراسم شرکت کرده اند، با قرائت پیام مادران خاوران در
مراسم اهدای جایزه اعلام کردند: «هرچند بسیاری از ما پیر و ضعیف و ناتوان و
بیمار شده ایم و برخی نیز فوت کرده اند، ولی تا زمانی که جان در بدن
داریم، ما خانواده های خاوران از مادر و پدر و خواهر و برادر و همسر و
فرزندان؛ در هر کجای دنیا که باشیم، برای کشف حقیقت تلاش خواهیم کرد تا
بتوانیم یک زندگی انسانی بسازیم و دیگر هیچ کسی به خاطر داشتن عقیده اش به
بند کشیده نشود و جان خود را از دست ندهد.»
هیات داوران جایزه گوانگجو برای حقوق بشر، مادران خاوران را به عنوان
مادران و خانوادههای زندانیان سیاسی کشتهشده در ایران که خواهان حقیقت و
عدالت هستند٬ به همراه عادل الرحمان خان، فعال بنگلادشی که خود را وقف
حمایت از حقوق اساسی و استقرار حقوق بشر کرده به صورت مشترک برنده جایزه
امسال اعلام کرده است.
تصاویر ویدئویی ضبط شده از قرائت پیام مادران خاوران در مراسم اهدای جایزه حقوق بشری گوانگجو را در اینجا ببنید
پروانه میلانی٬ خواهر رحیم میلانی و معصومه دانشمند، مادر بیژن
بازرگان، امروز پیش از مراسم اهدای جایزه در یک کنفرانس مطبوعاتی با حضور
رسانه های کره ای نیز شرکت داشتند.
آنها در مراسم اهدای جایزه، با شرح آنچه در ایران بر خانواده زندانیان
سیاسی اعدام شده در دهه شصت رفته است، اعلام کردند: «در طی این سال ها
بسیاری از ما، تنها به خاطر داشتن خانواده ای دگراندیش یا برای پیگیری کشف
حقیقت یا برای شرکت در مراسم یادبود کشته شدگان خودمان یا دیگری از کار
برکنار یا ممنوع الخروج یا به اشکال مختلف تحقیر و تهدید و از زندگی
اجتماعی محروم شده ایم، ولی علیرغم تمامی این اذیت و آزارها ما هم چنان
ایستاده ایم تا بتوانیم به کشف حقیقت و برقراری عدالت یاری رسانیم.»
مادران خاوران و عادل رحمان خان به صورت مشترک برنده جایزه گوانگجو شدند
مادران خاوران با ابراز خشنودی از اینکه با اهدای جایزه گوانگجو «صدای
دادخواهی» آنها در سراسر دنیا «گستردهتر» میشود، اضافه کردند: «ما به
دنبال خون خواهی نیستیم و با کشته شدن حتی قاتلان فرزندان مان مخالفیم، ولی
می خواهیم که مسوولان این جنایت ها شناسایی و در دادگاهی عادلانه و علنی و
مردمی محاکمه شوند و چرایی و چگونگی این اعدام ها برای ما و همه مردم
ایران روشن شود تا شاید بتوانیم به این وسیله از تکرار جنایت جلوگیری
کنیم.»
آنها با تاکید بر اینکه «خاوران تنها گورستانی نیست که دگراندیشان را به
شکلی غیرمتعارف دفن کرده اند»، ادامه دادند: «احتمالا در تهران و قطعا در
شهرستان ها، گورستان هایی مشابه و حتی ناشناخته ای وجود دارد که عزیزان ما
را بی خبر از خانواده های شان در آن جا مدفون کرده اند و خانواده ها را
برای دانستن حقیقتِ چرایی و چگونگی این کشتارها مورد اذیت و آزار قرار می
دهند. تمامی این خانواده ها جزو مادران خاوران هستند.»
تصاویر ویدئویی ضبط شده از زمان اهدای جایزه حقوق بشری گوانگجو به مادران خاوران را در اینجا ببنید
در بخشی از این پیام که به صورت مشترک از سوی مادر بازرگان و پروانه
میلانی قرائت شد، آمده است: «ما مادران و خانوادهها چندین بار به مقامات
دولتی نامه نوشتیم ولی تا به حال هیچ مقام مسوولی پاسخی مبنی بر چرایی و
چگونگی اعدامهای فردی و گروهی به ما نداده است.ما به گزارشگران ویژه
سازمان ملل نیز اعتراض کردیم و صدای دادخواهی خود را به آن ها رساندیم، ولی
متاسفانه پیگیری های ما تا کنون بدون نتیجه باقی مانده است. هم اکنون
انتظار داریم که فعالان حقوق بشر در سراسر دنیا و مقامات مسئول حقوق بشر در
سازمان ملل، از جمله آقای احمد شهید “گزارشگر ویژه سازمان ملل درباره
وضعیت حقوق بشر در ایران”، حق ما خانواده ها را برای دانستن حقیقت و
برگزاری آزادنه مراسم یادبود به عنوان مساله ای به روز به رسمیت بشناسند و
برای رفع این بی حقوقی و نقض آشکار حقوق بشر بکوشند.»
مادران خاوران میگویند که اهدای جایزه گوانگجو «صدای دادخواهی» آنها در سراسر دنیا «گستردهتر» میکند
بنیاد گرامیداشت ۱۸ مه که هر سال، جایزه گوانگجو برای حقوق بشر را اهدا
می کند یک سازمان غیرانتفاعی و غیردولتی است است که در سال ۱۹۹۴ از سوی
بازماندگان قتل عام مخالفان در ماه مه ۱۹۸۰ درشهر گوانگجو کره جنوبی تاسیس
شده است.
هدف از راه اندازی این بنیاد گرامیداشت خاطره قیام ۱۸ مه و ادامه مبارزه
و همبستگی با آن به منظور کمک به اتحاد صلح آمیز کره و فعالیت در جهت صلح و
حقوق بشر در سراسر جهان است. ۱۸ ماه مه سالگرد جنبش دموکراتیک مردمی در
گوانگجو بر علیه نیروهای مسلح دولتی است که پس از کودتای چون دوو هوان بر
منطقه مسلط شده بودند.
متن کامل پیام مادران خاوران در مراسم اهدای جایزه گوانگجو را اینجا بخوانید
در جریان این رخداد دست کم ۱۵۴ تن کشته٬ ۷۴ تن مفقود و چهار هزار ۱۴۱ تن
مجروح و بازداشت شدند. در دوران ریاست جمهوری چون دوو هوان، رسانههای
دولتی از این رخداد به عنوان یک شورش کمونیستی یاد میکردند٬ اما از سال
۲۰۰۲ با برپایی یک قبرستان ملی و تعیین روز ۱۸ میبه عنوان روز ملی
بزرگداشت قربانیان این رخداد برای جبران صدمات وارده به بازماندگان این
کشتار و خانوادههای قربانیان تلاش میشود.
معصومه دانشمند (مادر بازرگان)، در حال بازدید از تالار یادبود شهدای ۱۸ مه
خواهان لغو مجازات اعدام و کشتار انسانها به هر شکلی هستیم.
خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی هستیم.
خواهان محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان تمامی جنایت های صورت گرفته توسط حکومت جمهوری اسلامی از ابتدای تشکیل آن هستیم.
مادران پارک لاله ایران، حرکتی جوان و نوپاست و تلاش میکند در ادامه روند خود «صدایی» همراه با «جنبش دادخواهی مادران و خانوادههای آسیبدیدهی ایرانی» باشد. این حرکت مستقل و دادخواهانه که از تلاشگَران عرصه دادخواهی و فعالان اجتماعی تشکیل شده است، از تیرماه 1388، با فراخوان تعدادی از زنانِ دادخواه در اعتراض به کشتن و مجروح و زندانی کردن مردمی که برای حداقل خواست انسانی خود به خیابان آمده بودند، در پارک لاله تهران شکل گرفت.
این حرکتِ دادخواهانه، در مسیر حرکت خود، سه خواست حداقلی و مشخص زیر را تعریف کرد:
- آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی،
- لغو مجازات اعدام،
- محاکمه و مجازات آمران و عاملان همه جنایتهای صورت گرفته در جمهوری اسلامی در دادگاهی علنی و عادلانه.
در طی این مدت نیز همواره در کنار و در پیوند با خانوادهها، در راستای تحقق این سه خواسته حرکت کرده است. این حرکت خودجوش و دادخواهانه به هیچ فرد، گروه و سازمان سیاسی داخلی و خارجی وابستگی ندارد و همچنین با افراد و گروههای وابسته به حکومت مرزبندی دارد.
ما همچنین اعتقاد داریم برای رسیدن به سه خواست حداقلی خود، باید در جهت رسیدن به آزادی بیان و اندیشه، رفع هر گونه تبعیض و جدایی دین از حکومتنیز تلاش کنیم، زیرا علت اصلی این بیعدالتیها را در ساختار حکومت و قوانین آزادی ستیز و تبعیضآمیز جمهوری اسلامی میدانیم.
اخبار منتخب دیگر رسانه ها
div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
در زندان: از راحله راحمیپور و ۴۰ سال دادخواهی او چه میدانیم؟
اعتصاب غذا؛ محرومیت زندانیان سیاسی زن در بند ۶ زندان وکیلآباد مشهد
گزارشی از آخرین وضعیت ماشالله کرمی و پروندههای قضایی وی
فرهنگیان بازنشسته مقابل مجلس تجمع کردند
فقط دو گام به پیش! بیانیه تحلیلی جمعی از دانشجویان دانشگاههای تهران به مناسبت روز دانشجوی ۱۴۰۳
تعهد به «زن، زندگی، آزادی»: انتقادها به مرخصی درمانی نرگس محمدی به ما چه در موضوع چهره زن مبارز میگوید؟
«بچههای اکباتان» زیر سایه اعدام: روایت زن، زندگی، آزادی از دل یک شهرک
نامه حمزه درویش، زندانی سیاسی ـ عقیدتی به گزارشگر ویژه حقوق بشر ایران: «امنیت جانی ندارم»
بيانيه اعتراضي بيش از ۳۰۰ تن از كنشگران زن و فعالان مدني
در مورد مصوبه اخير مجلس درباره حجاب و عفاف
اساتید اخراجی دانشگاهها در واکنش به ادعای مسعود پزشکیان نامهٔ سرگشاده نوشتند
۱۶ آذر؛ دانشجویان از ادامه سرکوب در دولت جدید میگویند
در همبستگی با کارزار "سه شنبه های نه به اعدام" توسط کارزار "قفس را بسوزان" برگزار شد.
0 نظر