کشتار زندانیان سیاسی و عقیدتی در سال ۶۷ فراموش نخواهد شد
کشتار زندانیان سیاسی و عقیدتی در تابستان سال ۱٣۶۷ و بطور کلی اعدام هائی که از فردای برقراری حکومت اسلامی و به حکم قضات شرع دادگاه های به اصطلاح انقلابی در ایران صورت گرفت، یکی از سیاه ترین صفحات تاریخ این کشور را تشکیل می دهد، این دوران سیاه را فقط می توان با دوران انگیزاسیون قرون وسطی در اروپا و هولوکاست هیتلری در آلمان نازی مقایسه کرد که هزاران هزار انسان آزادی خواه و دگراندیش به فرمان کلیسا و فاشیسم هیتلری به مرگ محکوم شدند.
با وجود اینکه بیش از سه دهه از اعدام های سال های نخست حکومت اسلامی و ۲۷ سال از کشتار فجیع سال ۱٣۶۷ می گذرد، مسئولان جمهوری اسلامی نه تنها از چرایی و چگونگی این کشتارها سخنی نگفته اند و هویت قربانیان گورهای دسته جمعی را مشخص ننموده اند، بلکه هنوز حتی اجازه برگزاری مراسم آزادانه یادبود به خانواده های قربانیان آن فاجعه هولناک نمی دهند و هر گونه ایستادگی بازماندگان را برای کشف حقیقت، با ضرب و شتم و بازداشت و تهدید پاسخ می گویند، هم چنین پس از گذشت سه دهه از نسل کشی دگراندیشان در ایران، قوه قضائیه جمهوری اسلامی که به استناد اعلامیه جهانی حقوق بشر، می بایستی نهادی مستقل و مرجعی برای دادخواهی شهروندان ایرانی باشد، از طرح دادخواهی بازماندگان کشتار ۶۷ جلوگیری میکند. در حالی که هنوز برخی از آمران و عاملان اعدام های دهه ۶۰ در بالاترین مشاغل قضائی و حکومتی ایران مشغول به کار هستند و با سرکوب حق دادخواهی، مذبوحانه تلاش می ورزند وقایع هولناک آن سال ها و به ویژه کشتار زندانیان سیاسی و عقیدتی ایران را از حافظه تاریخی مردم ایران و افکار عمومی جهان بزدایند.
علیرغم تلاش مستمر حاکمان اسلامی برای محو نمودن آثار جنایاتی که مرتکب شده اند، در طی این سال ها و به کوشش شاهدان عینی جنایات، زندانیان جان به در برده و پیگیری و ایستادگی مادران و خانواده ها از جمله: مادران خاوران و دیگر مادران و خانواده های داغدار شده از ابتدای به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی تا کنون و بلند کردن صدای دادخواهی این خانواده ها توسط مادران پارک لاله و دیگر فعالان عرصه دادخواهی، حق دادخواهی به مهمترین مطالبه بازماندگان قربانیان بدل شده است. در همین رابطه نیز مادران پارک لاله کتابی با عنوان "مفاهیم دادخواهی به زبان ساده و مروری بر فعالیت های دادخواهانه" توسط نشر خاوران منتشر کرده اند.
از سوی دیگر در راستای پیگیری حق دادخواهی، تا کنون دولت کانادا، کشتار زندانیان سیاسی در سال ۱٣۶۷ را به عنوان "جنایت علیه بشریت" به رسمیت شناخته و کره جنوبی نیمی از جایزه حقوق بشری بین المللی خود در سال ۲۰۱۴ را به مادران و خانواده های خاوران اهدا نموده است. برای دریافت این جایزه نیز مادر بازرگان و زنده یاد پروانه میلانی از طرف مادران خاوران به "گوانگجو" اعزام شدند و پیام مادران و خانواده های خاوران را از زبان هزاران مادر داغدار ایرانی که عزیزان شان در گورهای دسته جمعی و بی نام و نشان دفن شده اند را خواندند. در بخشی از این پیام آمده است: «ما به دنبال خون خواهی نیستیم و با کشته شدن حتی قاتلان فرزندانمان مخالفیم، ولی می خواهیم که مسوولان این جنایت ها شناسایی و در دادگاهی عادلانه و علنی و مردمی محاکمه شوند و چرایی و چگونگی این اعدام ها برای ما و همه مردم ایران روشن شود تا شاید بتوانیم به این وسیله از تکرار جنایت جلوگیری کنیم».
در سالگشت کشتار ۶۷ که مصداق بارز جنایت علیه بشریت است، ضمن گرامی داشت خاطره ی تابناک هزاران جان شیفته ای که در آتش تعصب دینی و به فتوای آیت الله خمینی و برخی از مراجع مذهبی ایران جان باختند، از تمام نهادها و شخصیت های مدافع حقوق بشر در سرتاسر جهان درخواست می نمائیم که با برپا کردن مراسمی به این مناسبت، حق دادخواهی را برای خانواده های قربانیان، جامعه مدنی و مدافعان دادخواهی و حقوق بشر در ایران و خارج از کشور محفوظ نگهداریم و خواهان تشکیل دادگاه های عادلانه و علنی و محاکمه و مجازات آمران و عاملان کشتار ۶۷ و تمامی جنایت های صورت گرفته در جمهوری اسلامی ایران باشیم، تا این جنایتها فراموش نشود و دوباره تکرار نگردد.
همبستگی برای حقوق بشر در ایران
با وجود اینکه بیش از سه دهه از اعدام های سال های نخست حکومت اسلامی و ۲۷ سال از کشتار فجیع سال ۱٣۶۷ می گذرد، مسئولان جمهوری اسلامی نه تنها از چرایی و چگونگی این کشتارها سخنی نگفته اند و هویت قربانیان گورهای دسته جمعی را مشخص ننموده اند، بلکه هنوز حتی اجازه برگزاری مراسم آزادانه یادبود به خانواده های قربانیان آن فاجعه هولناک نمی دهند و هر گونه ایستادگی بازماندگان را برای کشف حقیقت، با ضرب و شتم و بازداشت و تهدید پاسخ می گویند، هم چنین پس از گذشت سه دهه از نسل کشی دگراندیشان در ایران، قوه قضائیه جمهوری اسلامی که به استناد اعلامیه جهانی حقوق بشر، می بایستی نهادی مستقل و مرجعی برای دادخواهی شهروندان ایرانی باشد، از طرح دادخواهی بازماندگان کشتار ۶۷ جلوگیری میکند. در حالی که هنوز برخی از آمران و عاملان اعدام های دهه ۶۰ در بالاترین مشاغل قضائی و حکومتی ایران مشغول به کار هستند و با سرکوب حق دادخواهی، مذبوحانه تلاش می ورزند وقایع هولناک آن سال ها و به ویژه کشتار زندانیان سیاسی و عقیدتی ایران را از حافظه تاریخی مردم ایران و افکار عمومی جهان بزدایند.
علیرغم تلاش مستمر حاکمان اسلامی برای محو نمودن آثار جنایاتی که مرتکب شده اند، در طی این سال ها و به کوشش شاهدان عینی جنایات، زندانیان جان به در برده و پیگیری و ایستادگی مادران و خانواده ها از جمله: مادران خاوران و دیگر مادران و خانواده های داغدار شده از ابتدای به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی تا کنون و بلند کردن صدای دادخواهی این خانواده ها توسط مادران پارک لاله و دیگر فعالان عرصه دادخواهی، حق دادخواهی به مهمترین مطالبه بازماندگان قربانیان بدل شده است. در همین رابطه نیز مادران پارک لاله کتابی با عنوان "مفاهیم دادخواهی به زبان ساده و مروری بر فعالیت های دادخواهانه" توسط نشر خاوران منتشر کرده اند.
از سوی دیگر در راستای پیگیری حق دادخواهی، تا کنون دولت کانادا، کشتار زندانیان سیاسی در سال ۱٣۶۷ را به عنوان "جنایت علیه بشریت" به رسمیت شناخته و کره جنوبی نیمی از جایزه حقوق بشری بین المللی خود در سال ۲۰۱۴ را به مادران و خانواده های خاوران اهدا نموده است. برای دریافت این جایزه نیز مادر بازرگان و زنده یاد پروانه میلانی از طرف مادران خاوران به "گوانگجو" اعزام شدند و پیام مادران و خانواده های خاوران را از زبان هزاران مادر داغدار ایرانی که عزیزان شان در گورهای دسته جمعی و بی نام و نشان دفن شده اند را خواندند. در بخشی از این پیام آمده است: «ما به دنبال خون خواهی نیستیم و با کشته شدن حتی قاتلان فرزندانمان مخالفیم، ولی می خواهیم که مسوولان این جنایت ها شناسایی و در دادگاهی عادلانه و علنی و مردمی محاکمه شوند و چرایی و چگونگی این اعدام ها برای ما و همه مردم ایران روشن شود تا شاید بتوانیم به این وسیله از تکرار جنایت جلوگیری کنیم».
در سالگشت کشتار ۶۷ که مصداق بارز جنایت علیه بشریت است، ضمن گرامی داشت خاطره ی تابناک هزاران جان شیفته ای که در آتش تعصب دینی و به فتوای آیت الله خمینی و برخی از مراجع مذهبی ایران جان باختند، از تمام نهادها و شخصیت های مدافع حقوق بشر در سرتاسر جهان درخواست می نمائیم که با برپا کردن مراسمی به این مناسبت، حق دادخواهی را برای خانواده های قربانیان، جامعه مدنی و مدافعان دادخواهی و حقوق بشر در ایران و خارج از کشور محفوظ نگهداریم و خواهان تشکیل دادگاه های عادلانه و علنی و محاکمه و مجازات آمران و عاملان کشتار ۶۷ و تمامی جنایت های صورت گرفته در جمهوری اسلامی ایران باشیم، تا این جنایتها فراموش نشود و دوباره تکرار نگردد.
همبستگی برای حقوق بشر در ایران
نشست پالتاکی شبکه " همبستگی برای حقوق بشر در ایران "
به مناسبت
بیست و هفتمین سالگرد فاجعه ملی کشتار زندانیان سیاسی
یکشنبه ۲۰ سپتامبر ۲۰۱
امضاء:
۱- اتحاد برای ایران ـ بلژیک
۲- انجمن تئاتر ایران و آلمان، آرکاداش ـ کلن
۳- انجمن زنان مونترال
۴- انجمن حمهوری خواهان ایران - پاریس
۵- انجمن جمهوری خواهان ایران - واشنگتن
۶- انجمن حقوق بشر و دموکراسی برای ایران/ هامبورگ
۷- انجمن همبستگی با مردم ایران- دالاس
۸- باشگاه جنبش سکولار دمکراسی ایران در لس آنجلس
۹- بنیاد اسماعیل خویی
۱۰- پیوند سرای نویسندگان، شاعران و هنرمندان سکولار دمکرات ایرانی
۱۱- جامعه ی دفاع از حقوق بشر و دموکراسی در ایران - سوئد
۱۲- جنبش جمهوری خواهان دموکرات و لائیک ایران ـ شاخه بلژیک
۱۳- حامیان مادران پارک لاله - دورتموند
۱۴- حامیان مادران پارک لاله - فرزنو
۱۵- حامیان مادران پارک لاله - هامبورگ
۱۶- حامیان مادران پارک لاله - لندن
۱۷- شبکه همبستگی ملی ایرانیان - فرزنو کالیفرنیا
۱۸- فدراسیون اروپرس
۱۹- کانون فرهنگی و حقوق بشری سیمرغ
۲۰- کانون فرهنگ وهنر فرزنو
۲۱- کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی
۲۲- کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی - پاریس
۲۳- کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران - شیکاگو
۲۴- مادران پارک لاله ایران
۲۵- مادران صلح مونترال
۲۶- همبستگی برای جمهوری عرفی و حقوق بشر- اورنج کانتی
۲۷- همبستگی برای جمهوری عرفی و حقوق بشر در ایران ـ ونکوور
۲۸- همبستگی برای جمهوری عرفی و حقوق بشر در ایران ـ نیویورک
۲۹- همبستگی برای جمهوری عرفی و حقوق بشر درایران - لوس انجلس
۳۰- همبستگی برای جمهوری عرفی وحقوق بشر درایران ـ استین
۳۱- همبستگی جمهوری عرفی برای حقوق بشر در ایران - ونکوور
۳۲- همبستگی برای جمهوری عرفی و حقوق بشر در ایران ـ مونترال
۳۳- تدارک دهندگان کارزار برای افشای نقض حقوق بشر در ج. ا. در روند سی امین اجلاس شورای حقوق بشر.
0 نظر