برگرفته از فیسبوک عدالت برای ایران
11 تیر 1395
در
حالی‌که قوانین بین‌المللی شکنجه را ممنوع کرده‌اند، تقریباً تمامی
زندانیان سیاسی در دهه ۶۰ مورد شکنجه و رفتارهای بی‌رحمانه و توهین‌آمیز
قرار گرفته‌اند. شرح این شکنجه‌ها و شدت و گستردگی آن به تفصیل در
گزارش‌های نهادهای حقوق بشری و خاطرات زندانیان سیاسی دهه ۶۰ آمده است.
شلاق، ضربه زدن با کابل‌های برق وحبس‌های انفرادی طولانی مدت، علاوه بر
شکنجه‌های دیگر از جمله شیوه‌های رایج شکنجه در دهه ۶۰ بود. این
شکنجه‌ها علاوه بر آسیب جسمی و روحی به زندانیان، خانواده‌های آنان را نیز
به شدت آزار می‌داده است. به‌گونه‌ای که بسیاری از خانواده‌ها می‌گویند که
یکی از سخت‌ترین بخش‌های مواجه با اعدام عزیزان‌شان، مطلع شدن از
شکنجه‌های شدید آنها در مدت بازداشت و پیش از اعدام بوده است. ماموران،
محمدعلی، برادر منصوره بهکیش را یک روز پس از بازداشت در ۲ شهریور ۱۳۶۲، به
خانه مادر و پدرش در کرج آوردند تا مکان احتمالی اختفای دیگر برادرانش را
نشان دهد. بر اساس روایت مادر آنها، محمدعلی به حدی شکنجه شده بود که پایش
زخمی و خون‌آلود بود و نمی‌توانست درست راه برود.
برگرفته از کتاب «داستان ناتمام»، مادران و خانواده‌های خاوران، سه دهه جستوجوی حقیقت و عدالت، انتشارات عدالت برای ایران ١٣۹۴
متن پی دی اف کتاب را از اینجا دریافت کنید:
0 نظر