برگرفته از صفحه فیسبوک عدالت برای ایران
توبا
کمانگر در خرداد ۱۳۶۰ به اتهام همکاری با سازمان زحمتکشان کردستان ایران
(کومله) در یکی از روستاهای کامیاران دستگیر و در مرداد ۱۳۶۱ از زندان آزاد
می‌شود. در پایین قسمتی ار شهادت توبا کمانگر را در رابطه با شکنجه جنسی
زندانیان سیاسی زن خواهید خواند.
« دقیقاً وقتی که زندانی‌ای را
می‌گیرند شلاق می‌زنند، داد زدنش برای آنها لذت بخش است. همان قدر هم وقتی
به کسی تجاوز می‌کنند، یا حرکتی مثل گرفتن سینه، دست به آلت جنسی زدن و بدن را لمس کردن انجام می دهند، لذت می‌برند. این شکنجه است. شکنجه روحی است.
من فکر می‌کنم اینکه هوس داشته باشند یا اینکه دوست داشته باشند با من، به
من نوعی تجاوز بکنند، این قسمت خیلی کوچکش است. ولی اینش برای آنها مهم
است که تحقیرت کنند وخردت کنند. آن دوران یعنی شصت تا شصت و یک خیلی از
رفقای ما را این‌طوری کردند. ا‌لان هم که بهش فکر می‌کنم اگر یک نفر را
بیاورند توی تلویزیون و در رابطه با شکنجه و تجاوز صحبت کنند، من
نمی‌توانم راستش را بخواهید نگاهش کنم. توی هر کانالی باشد. یعنی فوراً
عوضش می‌کنم. چون می‌گویم ببین این انسان اصلاً انسانیت در او کجا بوده، یا
کجا هست؟ چون فقط من می‌دانم که توی آن زندان‌ها چقدر اذیت می‌کردند، چقدر
یارو را روی زمین می‌خواباندند و بهش تجاوز می‌کردند. شکنجه‌اش می‌دادند،
سعی می‌کردند انسانیتش را، آن احساس انسانیتی که توش بوده را خرد بکنند. در
واقع مسئله اصلی‌شان این بوده.
شب‌ها قبل از اینکه خوابم برود همیشه
یادم می‌آید، می‌آیند و می‌روند، قطعاً ولی دیگر سخت است. راستش را بخواهی
خودم دوست ندارم فکر کنم به این اتفاقات. »
بخشی از گزارش جنایت
بی‌عقوبت،شکنجه و خشونت جنسی علیه زندانیان سیاسی زن در جمهوری اسلامی –
گزارش اول-انتشارات عدالت برای ایران-دسامبر٢٠١١
برای دریافت متن کامل کتاب به صورت پی دی اف اینجا را کلیک کنید:
0 نظر