در آستانه‌ی بیست و هشتمین سال‌گرد اعدام گروهی زندانیان سیاسی

2 نظر

1. 

   ناشناس
   ۱۲ مرداد ۱۳۹۵ ساعت ۲۰:۵۸

   بی گمان سحر نزدیک است!

   
2. 

   ناشناس
   ۱۳ مرداد ۱۳۹۵ ساعت ۱۹:۴۳

   در این نوشته ی پر بار ، آنقدر زیبا ، منطقی ، عمیق ، نیرومند و همه جانبه به موضوع پرداخته شده که انگار مطلبی است که تازه اتفاق افتاده . به همه مسائل جاری و ریشه های این دردها پرداخته شده و بدون آنکه به آشوب راه دهد ، راه منطقی و خردمندانه عدالت و داد خواهی و برطرف ساختن مشکلات را مطرح کرده و دچار نا امیدی نمی شود . جا به جا نیز امید داده می شود که چنین نیز نخواهد ماند .
   این متن ، طوری نوشته شده ، که جنس و مصالح و سرشت آن را از برخی نوشته های دیگران ، چه نو رسیده ها و چه برخی از سیاست بازان ، به شدت متمایز می سازد .
   صداقت و زلالی و بی تکلفی و شجاعت و دید عمیق و گسترده ای که فضای نوشته را آفریده است و کیفیت آن را در ابعادی شکوهمند ، از مشابهات دیگران ، بالاتر و ستایش آمیز تر می سازد . نوشته ای است که در مقایسه در برابر برخی نوشته های دیگر ، مثل تفاوت اقیانوس است با جویبار و در بعضی موارد ، بطری آب معدنی .
   اهمیت این نوشته ، علاوه بر اینکه مقاله روشنگر و تاثیر گذار و قوی و سالم و صحیحی است ، در زاویه دیگری نیز جلوه گر می شود : اینکه فضای دیگری ، فضای پاکیزه دیگری از جنس صداقت و زلالی این ادبیات و سطح بالا بودن بحث و پرداخت همه جانبه و نورپردازی به زوایای تاریک صحنه ، دریچه ای روشن را به آن سپهر ادبیات باز می کند . ادبیات صادقانه و پاکیزه و بی آلایش .
   این که موفق شده است یک کار غنی از جنس و مصالح و دنیایی دیگر را بسازد . اینکه توانسته اقیانوس را ترسیم نماید در شرایطی که خیلی ها قطره چکانی می اندیشند . هوای تازه و پاک و معطر را ترسیم کرده در شرایطی که خیلی از نوشته ها و تحلیل ها ، یا ناقص است ، و یا از روی حسابگری ، یا جناح گرایی ، یا تازه بدوران رسیدگی ، بی ریشگی و .... نوشته می شود .
   دنیای این مقاله ، اما دنیای دیگری است . وقتی انسان آن را می خواند ، اشک شوق و اشک غم ، با هم می بارد . مثل فوتبالیستهایی که با هر دو پا بازی می کنند . اشک غم ، بخاطر اینکه چه گلهایی از ما ربوده اند و بر سر رنج کشیدگان چه ها که می آورند . اشک.شوق ، بخاطر اینکه این قدر قشنگ نوشته شده و واقعا افتخار می کنم که اینقدر جالب و پر محتوا نوشته اید و این احساس تحسین و ستایشی است که از این راه دور به سوی شما روانه می کنم . اجازه می خواهم ساده و راحت بگویم : زنده و پاینده باشند این مادران . سپاس از این همه زحمت و تفکر و بیان و قلمی که اینچنین توانسته است ، دنیا و ادبیاتی دیگر را در محتوای یک مقاله به خوانندگان هدیه سازد .
   سخن اصل و اصیل همین است که شما می گویید . این نوشته ، مثل معیار و ملاک سنجش عمل می کند . صداقت و زلالی و افقهای دور دست تر را روشن ساختن و نور افکندن به اعماق تیرگی ها .... و در نهایت کاری است سترگ و زیبا.
   به خاطر این همه زیبایی و نیکی ، حس می کنم ، شاید جانباختگان نیز اشک شوق بریزند ...
   برای مادران عزیزم ، تندرستی و طول عمر با عزت و شادی و سرافرازی آرزومندم . پاینده باشید .