اعتصاب غذای اسماعیل عبدی
• وضعیت اسماعیل عبدی به مرحله حاد و خطرناکی رسیده است. ما اکنون با صدای بلند هشدار می دهیم ...
برگرفته از سایت اخبار روز
سه‌شنبه ۹ خرداد ۱٣۹۶ - ٣۰ می ۲۰۱۷
به نام خداوند جان و خرد
یک ماه از اعتصاب غذای اسماعیل عبدی عضو هیئت مدیره کانون معلمان تهران سپری شده است.
اسماعیل عبدی از مسالمت آمیزترین کنشگران صنفی است که پس از طی همه راه های قانونی برای برداشتن اتهامات ناروای امنیتی در حق خود و دیگر کنشگران صنفی و ناامیدی کامل از این خواسته ی به حق و قانونی، در نهایت جان نازنینش را چون سلاحی برای صلاح کژی ها در دست گرفت.
در ایام اعتصاب غذای اسماعیل عبدی بسیاری برای جلوگیری از تضییع حقوق شهروندی به صحنه آمدند و دست به انتخاب زدند. رئیس جمهور برگزیده نیز در دفاع از حقوق شهروندی و آزادی ها سخنان بی پروایی گفت.
اکنون اما پرسش جدی از دولت برگزیده و حامیانش این است آیا پس از این پیروزی شیرین وقت آن فرا نرسیده که مصداقی از آن مفاهیم خوش آب و رنگ را که به این وضوحی پیش چشم همگان در حال آب شدن است، ببینم و به یاریش بشتابیم؟
ما را چه شده است که معلمی دردمند و دلسوز و حق طلب در میان نگرانی همسر و سه فرزند نوجوان و کودک وخردسالش چاره ای جز اعتصاب غذا برای رساندن صدای حق طلبیش نمی یابد و ما همچنان تماشاگرانه دست روی دست می گذاریم و با سکوت از این ظلم بزرگ در می گذریم ؟
به عنوان اولین مطالبه پس از پیروزی از دولت محترم جناب روحانی انتظار می رود کمیته ای را برای پیگیری اتهامات واهی امنیتی که به شکل های مختلف بر کنشگران صنفی روا داشته می شود، تشکیل دهند و به طور اختصاصی نیز موضوع اسماعیل عبدی را در دستور کار خود بگنجانند.
جامعه معلمان ایران اینک با چشمان باز و مطالبه محور در انتظار تحقق شعارهایی است که هنگام انتخابات سرداده شد.
وضعیت اسماعیل عبدی به مرحله حاد و خطرناکی رسیده است. ما اکنون با صدای بلند هشدار می دهیم که هرگونه اتفاق احتمالی ناگوار که برای عبدی پیش آید، متوجه نظام قضایی ایران است و دولت هم اگر همچنان اصرار بر سکوت داشته باشد در این ظلم بزرگ سهیم است و این سکوت اولین نقض میثاق نامه ی دولت با مردم در ۲۹ اردیبهشت محسوب می شود.
امیدواریم تا کار از کار نگذشته،مردی از خویش برون آید و کاری بکند. جان اسماعیل عبدی در خطر است. جان یک معلم در خطر است.
آیا یاریگری در این میان هست؟
کانون صنفی فرهنگیان گیلان
ششم خرداد ۹۶
یک ماه از اعتصاب غذای اسماعیل عبدی عضو هیئت مدیره کانون معلمان تهران سپری شده است.
اسماعیل عبدی از مسالمت آمیزترین کنشگران صنفی است که پس از طی همه راه های قانونی برای برداشتن اتهامات ناروای امنیتی در حق خود و دیگر کنشگران صنفی و ناامیدی کامل از این خواسته ی به حق و قانونی، در نهایت جان نازنینش را چون سلاحی برای صلاح کژی ها در دست گرفت.
در ایام اعتصاب غذای اسماعیل عبدی بسیاری برای جلوگیری از تضییع حقوق شهروندی به صحنه آمدند و دست به انتخاب زدند. رئیس جمهور برگزیده نیز در دفاع از حقوق شهروندی و آزادی ها سخنان بی پروایی گفت.
اکنون اما پرسش جدی از دولت برگزیده و حامیانش این است آیا پس از این پیروزی شیرین وقت آن فرا نرسیده که مصداقی از آن مفاهیم خوش آب و رنگ را که به این وضوحی پیش چشم همگان در حال آب شدن است، ببینم و به یاریش بشتابیم؟
ما را چه شده است که معلمی دردمند و دلسوز و حق طلب در میان نگرانی همسر و سه فرزند نوجوان و کودک وخردسالش چاره ای جز اعتصاب غذا برای رساندن صدای حق طلبیش نمی یابد و ما همچنان تماشاگرانه دست روی دست می گذاریم و با سکوت از این ظلم بزرگ در می گذریم ؟
به عنوان اولین مطالبه پس از پیروزی از دولت محترم جناب روحانی انتظار می رود کمیته ای را برای پیگیری اتهامات واهی امنیتی که به شکل های مختلف بر کنشگران صنفی روا داشته می شود، تشکیل دهند و به طور اختصاصی نیز موضوع اسماعیل عبدی را در دستور کار خود بگنجانند.
جامعه معلمان ایران اینک با چشمان باز و مطالبه محور در انتظار تحقق شعارهایی است که هنگام انتخابات سرداده شد.
وضعیت اسماعیل عبدی به مرحله حاد و خطرناکی رسیده است. ما اکنون با صدای بلند هشدار می دهیم که هرگونه اتفاق احتمالی ناگوار که برای عبدی پیش آید، متوجه نظام قضایی ایران است و دولت هم اگر همچنان اصرار بر سکوت داشته باشد در این ظلم بزرگ سهیم است و این سکوت اولین نقض میثاق نامه ی دولت با مردم در ۲۹ اردیبهشت محسوب می شود.
امیدواریم تا کار از کار نگذشته،مردی از خویش برون آید و کاری بکند. جان اسماعیل عبدی در خطر است. جان یک معلم در خطر است.
آیا یاریگری در این میان هست؟
کانون صنفی فرهنگیان گیلان
ششم خرداد ۹۶
0 نظر