همه ی نیروهای سیاسی – اجتماعی – فرهنگی را دعوت می کنیم به بازداشت کارگران اعتراض کنند
اخبار روز: کارگران زحمتکش نیشکر هفت تپه ماه هاست که اعتراض می کنند تا بلکه بتوانند ذره ای از حقوق خود را از حلقوم غارتگرانی که شرکت آن ها را تصرف کرده اند بیرون بکشند، آن ها را به خاطر این خواست ابتدایی و انسانی خود سرکوب می کنند. شب گذشته به خانه ها و سرپناه های کارگران هجوم بردند و پانزده نفر آن ها را از آغوش خانواده های خود بیرون کشیدند تا آن ها را «ادب» کنند و کارگران دیگر را مجبور به سکوت کنند.
اعتراض کارگران به چیست؟ کارگران می گویند شرکت را که به «بخش خصوصی» داده اید پس بگیرید و حقوق های ما را پرداخت کنید!
جمهوری اسلامی در سرتاسر مرزهای خود در محاصره قرار دارد و با انواع توطئه های خارجی مواجه است، اما می داند که دشمن اصلی در خانه های همین کارگران و زحمتکشانی کمین کرده است که مترصد هستند، حقوق پایمال شده ی خود را پس بگیرند. در سرکوب آن ها بی رحم است و لحظه ای تردید روا نمی دارد. تدبیر و تفنگ و سرمایه در برابر کارگر به «ید واحده» تبدیل می شوند.
در مصیبتی که به طبقه ی کارگر و مردم زحمتکش ایران تحمیل شده است، در گرسنگی که به آن داده می شود، در ظلم و ستمی که بر خانواده هایشان می رود، نظام جمهوری اسلامی ایران از سر تا پا، مقصر و مسئول است. در این سیستم، چه کسی برود و چه کسی بیاید، به حال کارگران تفاوتی نخواهد کرد. همه ی جناح های حکومت بر سر سرکوب کارگران با هم عهد بسته اند. کارگران در ایران با یک سیستم عقب مانده و جنایتکاری مواجه هستند که حقوقشان را نمی دهد و اعتراضشان را سرکوب می کند. نتیجه ی انتخابات هر چه باشد و «چینش کابینه» به هر جا بیانجامد در این حقیقت تلخ تغییری نمی دهد. کارگران این بار در آستانه ی تشکیل کابینه ی جدید دولت «تدبیر و امید»، قربانی شده اند. چه نشانه ی امیدوارکننده ای!
ما به این سرکوب معترضیم و همه ی نیروهای سیاسی – اجتماعی – فرهنگی را دعوت می کنیم با صدای بلند به این بازداشت ها اعتراض کنند و خواهان آزادی کارگران در بند و رسیدگی به حقوق آن ها شوند.
اعتراض کارگران به چیست؟ کارگران می گویند شرکت را که به «بخش خصوصی» داده اید پس بگیرید و حقوق های ما را پرداخت کنید!
جمهوری اسلامی در سرتاسر مرزهای خود در محاصره قرار دارد و با انواع توطئه های خارجی مواجه است، اما می داند که دشمن اصلی در خانه های همین کارگران و زحمتکشانی کمین کرده است که مترصد هستند، حقوق پایمال شده ی خود را پس بگیرند. در سرکوب آن ها بی رحم است و لحظه ای تردید روا نمی دارد. تدبیر و تفنگ و سرمایه در برابر کارگر به «ید واحده» تبدیل می شوند.
در مصیبتی که به طبقه ی کارگر و مردم زحمتکش ایران تحمیل شده است، در گرسنگی که به آن داده می شود، در ظلم و ستمی که بر خانواده هایشان می رود، نظام جمهوری اسلامی ایران از سر تا پا، مقصر و مسئول است. در این سیستم، چه کسی برود و چه کسی بیاید، به حال کارگران تفاوتی نخواهد کرد. همه ی جناح های حکومت بر سر سرکوب کارگران با هم عهد بسته اند. کارگران در ایران با یک سیستم عقب مانده و جنایتکاری مواجه هستند که حقوقشان را نمی دهد و اعتراضشان را سرکوب می کند. نتیجه ی انتخابات هر چه باشد و «چینش کابینه» به هر جا بیانجامد در این حقیقت تلخ تغییری نمی دهد. کارگران این بار در آستانه ی تشکیل کابینه ی جدید دولت «تدبیر و امید»، قربانی شده اند. چه نشانه ی امیدوارکننده ای!
ما به این سرکوب معترضیم و همه ی نیروهای سیاسی – اجتماعی – فرهنگی را دعوت می کنیم با صدای بلند به این بازداشت ها اعتراض کنند و خواهان آزادی کارگران در بند و رسیدگی به حقوق آن ها شوند.
0 نظر