برگرفته از سایت هرانا
محمد نظری، زندانی سیاسی در زندان رجایی شهر در سومین ماه از اعتصاب غذای خود نامه‌ای منتشر کرده است. آقای نظری در این نامه آورده است “من بی‌کس‌ترین زندانی این شهرم! شهری که بانام زندانش عجین شده است، با عجایب، شهری که ۸۱ روز از اعتصابم می‌گذرد اما هیچ گوش شنوا و دست یاری‌دهنده‌ای از آن برای من نمانده است.محمد نظری هستم، ۲۴ سال است که در پشت میله‌های زندان از مهاباد و ارومیه تا همین زندان رجایی شهر و هرروز بی‌کس‌تر از روز پیشش و تنهاتر شده‌ام. پدر و مادر و برادرم رهسپار گورستان بوکان شده‌اند و جز شما مردم کسی را ندارم.”
به گزارش هرانا به نقل از بی بی سی، آقای نظری با تاکید بر اینکه اعتصاب غذایش برای اجرای قانون است، نوشته است: “خواسته‌ام نه آزادی و نه مرخصی بلکه اجرای قانون است. قانونی که با اجرای آن ۴ سال و نیم پیش باید آزاد می‌شدم ولی دست‌های نامریی قدرت و امنیت از اجرای این قانون (مواد ۱۰ و ۹۹ و ۱۲۰ و ۷۲۸ از قانون مجازات اسلامی جدید) درباره من جلوگیری می‌کنند. حال پس از ۲۴ سال زندان و در عین تنهایی و بیکسی هیچ راه دیگری جز اعتصاب برایم نمانده است.”
این زندانی متولد ۱۳۵۰ که از ۲۴ سال پیش بدون مرخصی در حبس به سر می برد، خواستار اعاده دادرسی بر مبنای قانون مجازات اسلامی جدید است که از سال ۱۳۹۲ به مرحله اجرا درآمده. در متن قانون جدید تصریح شده که این قانون برای محکومانی که احکام آنها قبلا صادر شده نیز قابل اجراست و در صورت اجرای آن، حکم زندان ابد محمد نظری به ۱۵ سال زندان تبدیل خواهد شد. با توجه به ۲۴ سالی که آقای نظری در زندان بوده، رسیدگی مجدد به پرونده او بر مبنای قانون سال ۱۳۹۲ می تواند به آزادی از زندان منجر شود.
آقای نظری در پایان نامه خود آورده است: “کمکم کنید برای رسیدن به‌حق قانونی آزادی که از من دریغ کرده‌اند. جز این اگر باشد بر اعتصابم می‌مانم تا با مرگ رهسپار گورستان بوکان شوم که جز آنجا هیچ جایی و هیچ‌کسی برایم نمانده است.”
0 نظر