نامه سهیل عربی در پی دریافت جایزه سالانه سازمان گزارشگران بدون مرز

برگرفته از سایت هرانا

بین المللی سازمان گزارشگران بدون مرز جوایز سال ۲۰۱۷ خود را اهدا کرد، سهیل عربی، زندانی عقیدتی در ایران یکی از برندگان این جوایز بود. این زندانی سیاسی با نگارش نامه ای سرگشاده به دریافت این جایزه واکنش نشان داده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، گزارشگران بدون مرز اعلام کرد جایزه بخش «شهروند خبرنگار» به سهیل عربی عکاس و وب‌نگار زندانی ایرانی رسیده است.
مراسم بیست و ششمین جایزه گزارش‌گران بدون مرز (RSF) برای دفاع از آزادی اطلاع رسانی روز سه شنبه ۱۶ آبان همزمان با برگزاری نشست جهانی دموکراسی در شهر استراسبورگ برگزار شد.

در این بخش غیر از آقای عربی، تومایز پیاتک کشور لهستان در بخش «روزنامه‌نگار مدافع آزادی اطلاع رسانی» و مدیا اسکوپ تی وی از ترکیه در بخش «رسانه مدافع آزادی اطلاع رسانی» برندگان جایزه ۲۰۱۷ گزارش‌گران بدون مرز بودند.

سهیل عربی با نگارش نامه ای سرگشاد تحت عنوان “شهروند خبرنگاری – روشنگری به قیمت مرگ قطره چگانی” که جهت نشر در اختیار هرانا قرار گرفته است به این موضوع واکنش نشان داده است.
این زندانی سیاسی در نامه خود آورده است “وقتی اکثر رسانه ها در اختیار دو حزب بود که در سانسورگری و محافظه کاری با یکدیگر رقابت داشتند.
وقتی عده ای مزد می گرفتند تا بی سوادی و خرافات را ترویج دهند و فریبمان دهند، تصمیم گرفتم یک شهروند خبرنگار مستقل باشم تا بتوانم تمام حقیقت را بدون روتوش و سانسور انعکاس دهم.
حاکم باشی و دربارش اما از اینکه ما حقایق را بفهمیم و بفهمانیم هراس بیش از حد تصوری داشتند.
آنها مارا با افسانه ها و خرافات سرگرم می کنند و خوش دارند که در خواب باشیم تا با خاطری آسوده مال و سرزمینمان را غارت کنند.
آری، بیداری به مثابه رهایی از شر مستبدین است، لذا به طرز وحشیانه ای شهروند خبرنگاران را سرکوب می کنند.
امروز ۱۵۰۰ روز از محکومیت به حبس یا بهتر بگویم مرگ قطره چکانی ام را سپری کردم.
بهترین روزهای جوانی ام رفت و هرگز باز نخواهد گشت.
تمام خاطرات کودکی دخترم در زندان خلاصه می شود، همسر و زندگی ام را گرفتند و دیگر چیزی برای از دست دادن و حتی امیدی به آزاد شدن ندارم.
باری از شما دوستان خوبم در آنسوی مرزها که مرا لایق این جایزه ارزشمند دانستید بسیار سپاسگزارم.
این عنوان به من انگیزه دو چندان می دهد تا به وظیفه شهروند خبرنگاری ام حتی پشت میله های زندان ادامه دهم و صدای زندانیان عقیدتی و سیاسی ایران را به گوش تمام مردم جهان برسانم و امیدوارم همچنان من را در این امر یاری نمائید.”
این زندانی سیاسی در ادامه نامه خود آورده است “در کنار من جوان های بسیاری محکوم به حبس شدند از جمله ده ها زندانی سیاسی و عقیدتی دیگر در سراسر ایران که از حمایت های کافی برخوردار نیستند.
علاوه بر ما حتی بر زندانیان غیر سیاسی، افرادی که به جرم عدم پرداخت بدهی، دیه یا مهریه در زندان هستند نیز ظلم می شود.
وضعیت بهداشتی و تغذیه بسیار نامناسب و حتی مغایر با آیین نامه سازمان زندان ها می باشد.
لباس تحقیر آمیز زندان به هنگام ملاقات و اعزام به مراکز درمانی و قضایی که موجب نحقیر روحی زندانی و تحقیر وی در برابر بستگان اش می شود.
رشوه گرفتن مسئولان قوه قضاییه از زندانیان که بلاخص در زمان ریاست لاریجانی بسیار متداول شده است.
اردوگاه کار اجباری در زندان اوین بند هفت و هشت، کار کشیدن بدون مزد از زندانیان به جای پرسل انتظامات، بهداری و آشپزخانه که برخلاف آیین نامه زندانها می باشد.
کف خوابی، فروش اجناس چند برابر قیمت تعیین شده، بازرسی های همراه با خشونت و ده ها مورد تخلف و نقض حقوق بشر که در زندانهای جمهوری اسلامی رخ می دهد و دردا که مارا فریاد رسی نیست.”
سهیل عربی در پایان نامه اش آورده است “هیچ جایزه ای نمی تواند من را خوشحال کند مگر اینکه دست به دست هم داده و ظلم را ریشه کن کرده و ظالمین را براندازیم.”

گزارشگران بدون مرز درباره سهیل عربی عکاس و وب‌نگار زندانی نوشته است او از تاریخ ۱۵ دی ۱۳۹۲ زندانی است. وی پس از بازداشت به مدت دوماه در انفرادی این بند تحت فشار قرار گرفت تا به «راه اندازی شبکه‌ای کفر گویی و توهین به مسوولان نظام» بر روی اینترنت اعتراف کند. این اعتراف‌ها سپس در دادگاه علیه وی مورد استفاده قرار گرفت.

دو ماه پس از بازداشت در پی برگزاری محاکمه‌ای ناعادلانه شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران وی را به اتهام های چون « تبلیغ علیه نظام، توهین به مقدسات و توهین به مسولان نظام و سپاه پاسداران» به سه سال زندان، پانصدهزار تومان جریمه نقدی و سی ضربه شلاق محکوم کرد.
این حکم را شعبه ۵۴ دادگاه تجدید نظر تهران تأیید کرد. اما در ۲۸ مرداد ۱۳۹۳ با اعمال فشار سپاه پاسداران وی دوباره برای اتهام « سب‌النبی و ائمه اطهار» در شعبه ۷۶ دادگاه کیفری تهران محاکمه شد. دادگاه با استناد به ماده ۲۶۲ قانون مجازات اسلامی وی را به مجازات اعدام محکوم کرد.
وکیل سهیل عربی در دادگاه بر ماده ۲۶۳ تأکید کرد است که در آن تصریح شده است: « اگر کسی بگوید سهوا ، از روی عصبانیت یا غیرارادی سب النبی کرده ام صرف همین ادعا باعث منتفی شدن مجازات می شود. » این حکم نیز در دادگاه تجدید نظر تأیید شد.
هر چند سهیل عربی مدیریت چند صفحه در فیس‌بوک را پذیرفته است، اما بسیاری از نوشته‌ها و نظرها از سوی دیگر کاربران در این صفحه نوشته شده است.
در تاریخ ۱۵ شهریور ۱۳۹۴ این وب‌نگار در شعبه ۸۱ دادگاه کیفری تهران دوباره محاکمه و به هفت سال و نیم زندان با احتساب دو سال برای اثبات پشیمانی و تغییر در رفتار برای نجات از مجازات اعدام، محکوم شده است.
سهیل عربی از مرداد ماه ۱۳۹۶ چند بار اعتصاب غذا کرده است.
وی افزون بر وضعیت بازداشت خود به آزارگری‌ها و تهدیدهای اطلاعات سپاه پاسداران علیه خود و خانواده‌اش اعتراض داشت.
ماموران امنیتی لباس شخصی همسرش را در روز ۹ مرداد ماه ۱۳۹۶، پس از بازرسی منزل بازداشت کرده بودند.
نسترین نعیمی، پس از هشت روز آزاد شد، اما تهدیدها علیه وی ادامه پیدا کردند و حتا به توصیه ماموران امنیتی از کار نیز اخراج شده است.
وی هم‌اکنون در بند هشت زندان اوین زندانی و در وضعیت نامساعدی بسر می‌برد.
Tags:

مادران پارک لاله ایران

خواهان لغو مجازات اعدام و کشتار انسانها به هر شکلی هستیم. خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی هستیم. خواهان محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان تمامی جنایت های صورت گرفته توسط حکومت جمهوری اسلامی از ابتدای تشکیل آن هستیم.

0 نظر

دیدگاه تان را وارد کنید