٥ اكتبر مصادف با سيزده مهر، روز جهاني معلم است. این روز را در حالي گرامي مي داريم كه چندين نفر از بهترين معلمین ما (آقايان اسماعيل عبدي، محمد حبيبي و محمود بهشتي لنگرودي و.....) به ناحق و دور از كلاس های درس، در زندان بسر مي برند.
اصولا در حكومت هاي تماميت خواه و دیکتاتوری، آگاهی دادن جرم محسوب می‌شود و به همین دلیل به اقشار آگاه و دلسوز جامعه از جمله معلمين، ظلم مظاعف مي شود؛ زيرا اين نوع حكومت ها از آگاهي مردم بخصوص جوانان به شدت وحشت دارند و براي بقاي خودشان ترجيح مي دهند که مردم را در ناآگاهی نگاه دارند تا کودکان و جوانان از سیاست‌های ناعادلانه حکومت باخبر نشود. در این حکومت ها، معلم‌های آگاه و جسور که تن به بی‌عدالتی و تبعیض نمی‌دهند، مدام در معرض تهدید و بازداشت قرار دارند تا آگاهی را در جامعه نشر ندهند. از طرف دیگر نقش و کار تاثیرگذار معلم در جامعه آن‌چنان که باید در میان مردم شناخته شده نیست و به همین دلیل میزان دریافتی حقوق شان بسیار ناچیز و حداقل است، در حالی که در کشورهایی که جامعه به نقش آگاهی پی برده‌اند، به حکومت ها اجازه نمی‌دهند که تبعیض و بی‌عدالتی رشد و نما کند و اغلب معلم‌ها جایگاه مهمی دارند و میزان دریافتی آن‌ها نیز متناسب با کار تاثیرگذارشان است و کمتر زندگی‌شان از نظر سیاسی نیز مورد خطر قرار می گیرد.
چه در اين رژيم و چه در رژيم گذشته، معلمين آگاه ما از جمله ابوالحسن خانعلي، صمد بهرنگي و فرزاد كمانگر، قرباني ظلم و بيداد اين گونه حكومت ها شده‌اند و فرزندان کشور را از وجود معملین آگاه و دلسوز محروم کرده اند. ياد این عزيزان جان باخته زنده و گرامی باد.
معلمان زنداني هر چه زودتر بايد آزاد شوند و به كلاس هاي درس و مدرسه بازگردند، فرزندان ما چشم انتظار معلم هاي شان هستند.
یکی از مادران پارک لاله ایران
۱۰ مهر ۱۳۹۷
--
0 نظر