آخرین اخبار
»
محکومیت هفت مدافع حقوق بشر؛ مضحکهی عدالت
محکومیت هفت مدافع حقوق بشر؛ مضحکهی عدالت
منتشر شده توسط مادران پارک لاله ایراندر ۰۷:۲۱in
آخرین اخبار|
0
نظر
برنامهی نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر از دولتمردان ایران خواست اسماعیل بخشی، سپیده قلیان، عسل محمدی، امیرحسین محمدیفرد، ساناز اللهیاری، امیر امیرقلی و محمد خنیفر و نیز کلیهی مدافعان حقوق بشر را فوری و بدون قید و شرط آزاد کنند.
در فراخوان فوری برنامهی نظارت که روز ۱۲ سپتامبر (۲۱ شهریور) منتشر شده، آمده است:
برنامهی نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر، که برنامهی مشترک «فدراسیون بینالمللی جامعههای حقوق بشر» (FIDH) و «سازمان جهانی مبارزه با شکنجه» (OMCT) است، اطلاعات تازهای دریافت کرده و از شما درخواست میکند فوری در بارهی موضوع زیر در ایران اقدام کنید.
برنامهی نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر از طریق جامعهی دفاع از حقوق بشر در ایران (عضو فدراسیون بینالمللی جامعههای حقوق بشر) از صدور حکمهای طولانی زندان برای هفت مدافع حقوق بشر بهخاطر فعالیتهای سندیکایی یا گزارشدهی دربارهی این گونه فعالیتها در چارچوب اعتصاب کارگران شرکت نیشکر هفت تپه در شوش، استان خوزستان در جنوب غربی ایران، مطلع شده است.
بر اساس اطلاعات دریافتی، شعبهی ۲۸ دادگاه انقلاب اسلامی تهران روز ۷ سپتامبر ۲۰۱۹ (۱۶ شهریور ۱۳۹۸) در پی محاکمههای ناعادلانه در ماه اوت (مرداد) سه مدافع حقوق کارگری و چهار روزنامهنگار اینترنتی را به حبسهای طولانی محکوم کرد. شش تن از این هفت مدافع حقوق بشر چندین ماه است که در زندان به سر میبرند.
نام و شرح محکومیتهای این هفت تن به شرح زیر است:
آقای اسماعیل بخشی، سخنگوی سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت تپه، در مجموع ۱۴ سال زندان و ۷۴ ضربه شلاق: هفت سال به اتهام گردهمایی و تبانی علیه امنیت ملی (مادهی ۶۱۰ قانون مجازات اسلامی)؛ دو سال به اتهام اهانت به رهبری (مادهی ۵۱۴)؛ دو سال به اتهام نشر اکاذیب (مادهی ۶۹۸)؛ یک سال و شش ماه به اتهام تبلیغ علیه نظام (مادهی ۵۰۰)؛ و یک سال و شش ماه زندان و ۷۴ ضربه شلاق به اتهام اخلال در نظم عمومی (مادهی ۵۱۰).
آقای محمد خنیفر، عضو سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت تپه، در مجموع شش سال زندان: پنج سال به اتهام گردهمایی و تبانی علیه امنیت ملی (مادهی ۶۱۰)؛ یک سال به اتهام تبلیغ علیه نظام (مادهی ۵۰۰)؛
خانم سپیده قلیان، فعال جوان حقوق کارگری که از اعتراضهای کارگران هفت تپه حمایت کرده بود، در مجموع به ۱۸ سال زندان: هفت سال به اتهام گردهمایی و تبانی علیه امنیت ملی (مادهی ۶۱۰)؛ هفت سال به اتهام عضویت در گروه گام (“گروهی با هدف اخلال در امنیت ملی”، مادهی ۴۹۹)، یک سال و شش ماه به اتهام تبلیغ علیه نظام (مادهی ۵۰۰)، دو سال و شش ماه به اتهام نشر اکاذیب (مادهی ۶۹۸)؛
آقای امیر حسین محمدیفرد، خانم ساناز اللهیاری، خانم عسل محمدی و آقای امیر امیرقلی، چهار روزنامه نگار و عضو هیئت تحریریهی مجله اینترنتی به نام گام که به مسائل مربوط به عدالت اجتماعی و از جمله حقوق کارگری میپرداخت و درد و رنج کارگران شرکت نیشکر هفت تپه را بازتاب میداد، در مجموع به ۱۸ سال زندان: هفت سال به اتهام گردهمایی و تبانی علیه امنیت ملی (مادهی ۶۱۰)؛ هفت سال به اتهام عضویت در گروه گام (“گروهی با هدف اخلال در امنیت ملی”، مادهی ۴۹۹)، یک سال و شش ماه به اتهام تبلیغ علیه نظام (مادهی ۵۰۰)، دو سال و شش ماه به اتهام نشر اکاذیب (مادهی ۶۹۸)؛
شش تن از این فعالان به حداکثر محکومیت مقرر در قانون مجازات اسلامی برای هر اتهام محکوم شدهاند و محکومیت آنها به علت تعدد اتهامها یک برابر و نیم افزایش یافته است. درصورت تایید محکومیت و حکمهای زندان در مرحلهی تجدیدنظر، آنها باید بیشترین حکم زندان را بگذرانند.
برنامهی نظارت نگرانی عمیق خود را از محکومیت و حبس خود سرانهی آقای اسماعیل بخشی، خانم سپیده قلیان، خانم عسل محمدی، آقای امیرحسین محمدیفرد، خانم ساناز اللهیاری و آقای امیر امیرقلی و همچنین صدور حکم برای آقای محمد خنیفر ابراز کرده و آورده است: این حکمها گویا با هدف مجازات آنها بهخاطر دفاع از حقوق کارگران صادر شده است. برنامهی نظارت همچنین از دولتمردان جمهوری اسلامی خواسته است فوری و بدون قید و شرط ۶ مدافع حقوق کارگری را آزاد کنند و به آزار کلیهی مدافعان حقوق بشر در ایران، از جمله در سطح قضایی خاتمه دهند.
برنامه ی نظارت در این فراخوان از مخاطبین خود درخواست کرده است از دولتمردان ایران بخواهند:
در هر شرایطی، سلامت روحی و جسمانی آقای اسماعیل بخشی، خانم سپیده قلیان، خانم عسل محمدی، آقای امیرحسین محمدیفرد، خانم ساناز اللهیاری، آقای امیر امیرقلی و آقای محمد خنیفر و نیز کلیهی مدافعان حقوق بشر دیگر در ایران را تضمین کنند؛
آقای اسماعیل بخشی، خانم سپیده قلیان، خانم عسل محمدی، آقای امیرحسین محمدیفرد، خانم ساناز اللهیاری، آقای امیر امیرقلی و کلیهی مدافعان حقوق بشر دیگر زندانی را فوری و بدون قید و شرط آزاد کنند زیرا حبس آنها خودسرانه است و این اقدامها گویا به منظور مجازات آنها بهخاطر فعالیت بهحق حقوق بشری آنها انجام میشود؛
ـ تحقیقات فوری، جامع، غیرجانبدارانه و شفافی را دربارهی ادعای شکنجهی آقای اسماعیل بخشی و خانم سپیده قلیان انجام دهند، مسئولان آن را شناسایی کنند، آنها را در دادگاهی مستقل مورد محاکمه قرار دهند و طبق قانون به مجازات برسانند؛ و غرامت کافی، موثر و فوری شامل خسارت و اعادهی حیثیت متناسب به آقای اسماعیل بخشی خانم سپیده قلیان عرضه کنند؛
به کلیهی اقدامهای آزاردهنده، ازجمله در سطح قضایی، علیه آقای اسماعیل بخشی، خانم سپیده قلیان، خانم عسل محمدی، آقای امیرحسین محمدیفرد، خانم ساناز اللهیاری، آقای امیر امیرقلی و آقای محمد خنیفر و کلیهی مدافعان حقوق بشر دیگر در ایران پایان دهند و انجام بدون مانع فعالیتهای آنها را تضمین کنند؛
در هر شرایطی اعلامیهی سازمان ملل در بارهی مدافعان حقوق بشر را که در تاریخ ۹ دسامبر ۱۹۹۸ (۱۸ آذر ۱۳۷۷) در مجمع عمومی سازمان ملل تصویب شده، رعایت کنند، به ویژه مادههای ۱، ۶، ۹، ۱۱ و ۱۲ آن را؛
تضمین کنند که حقوق بشر و آزادیهای اساسی مطابق با موازین بینالمللی حقوق بشر و عهدنامههای بینالمللی که ایران نیز مُتعاهِد آنهاست، در هر شرایطی رعایت خواهند شد.
خواهان لغو مجازات اعدام و کشتار انسانها به هر شکلی هستیم.
خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی هستیم.
خواهان محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان تمامی جنایت های صورت گرفته توسط حکومت جمهوری اسلامی از ابتدای تشکیل آن هستیم.
مادران پارک لاله ایران، حرکتی جوان و نوپاست و تلاش میکند در ادامه روند خود «صدایی» همراه با «جنبش دادخواهی مادران و خانوادههای آسیبدیدهی ایرانی» باشد. این حرکت مستقل و دادخواهانه که از تلاشگَران عرصه دادخواهی و فعالان اجتماعی تشکیل شده است، از تیرماه 1388، با فراخوان تعدادی از زنانِ دادخواه در اعتراض به کشتن و مجروح و زندانی کردن مردمی که برای حداقل خواست انسانی خود به خیابان آمده بودند، در پارک لاله تهران شکل گرفت.
این حرکتِ دادخواهانه، در مسیر حرکت خود، سه خواست حداقلی و مشخص زیر را تعریف کرد:
- آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی،
- لغو مجازات اعدام،
- محاکمه و مجازات آمران و عاملان همه جنایتهای صورت گرفته در جمهوری اسلامی در دادگاهی علنی و عادلانه.
در طی این مدت نیز همواره در کنار و در پیوند با خانوادهها، در راستای تحقق این سه خواسته حرکت کرده است. این حرکت خودجوش و دادخواهانه به هیچ فرد، گروه و سازمان سیاسی داخلی و خارجی وابستگی ندارد و همچنین با افراد و گروههای وابسته به حکومت مرزبندی دارد.
ما همچنین اعتقاد داریم برای رسیدن به سه خواست حداقلی خود، باید در جهت رسیدن به آزادی بیان و اندیشه، رفع هر گونه تبعیض و جدایی دین از حکومتنیز تلاش کنیم، زیرا علت اصلی این بیعدالتیها را در ساختار حکومت و قوانین آزادی ستیز و تبعیضآمیز جمهوری اسلامی میدانیم.
اخبار منتخب دیگر رسانه ها
div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
در زندان: از راحله راحمیپور و ۴۰ سال دادخواهی او چه میدانیم؟
اعتصاب غذا؛ محرومیت زندانیان سیاسی زن در بند ۶ زندان وکیلآباد مشهد
گزارشی از آخرین وضعیت ماشالله کرمی و پروندههای قضایی وی
فرهنگیان بازنشسته مقابل مجلس تجمع کردند
فقط دو گام به پیش! بیانیه تحلیلی جمعی از دانشجویان دانشگاههای تهران به مناسبت روز دانشجوی ۱۴۰۳
تعهد به «زن، زندگی، آزادی»: انتقادها به مرخصی درمانی نرگس محمدی به ما چه در موضوع چهره زن مبارز میگوید؟
«بچههای اکباتان» زیر سایه اعدام: روایت زن، زندگی، آزادی از دل یک شهرک
نامه حمزه درویش، زندانی سیاسی ـ عقیدتی به گزارشگر ویژه حقوق بشر ایران: «امنیت جانی ندارم»
بيانيه اعتراضي بيش از ۳۰۰ تن از كنشگران زن و فعالان مدني
در مورد مصوبه اخير مجلس درباره حجاب و عفاف
اساتید اخراجی دانشگاهها در واکنش به ادعای مسعود پزشکیان نامهٔ سرگشاده نوشتند
۱۶ آذر؛ دانشجویان از ادامه سرکوب در دولت جدید میگویند
در همبستگی با کارزار "سه شنبه های نه به اعدام" توسط کارزار "قفس را بسوزان" برگزار شد.
0 نظر