دو زندانی سیاسی کرد به نام‌های دیاکو رسول‌زاده و صابر شیخ‌ عبدالله در زندان مرکزی ارومیه اعدام شدند.
سازمان حقوق بشر ایران و وب‌سایت حقوق بشری هه‌نگاو خبر اعدام این دو زندانی را منتشر کرده‌اند. رسول‌زاده و شیخ‌ عبدالله به اتهام همکاری با حزب کومله کردستان ایران و «بمب‌گذاری در رژه سالگرد جنگ ایران و عراق»، در حالی اعدام شدند که منکر این اتهامات بودند.
دیاکو رسول‌زاده و صابر شیخ‌ عبدالله
بنا بر اعلام سازمان حقوق بشر ایران، صبح روز سه‌شنبه ۲۴ تیر، حکم اعدام دیاکو رسول‌زاده و صابر شیخ‌ عبدالله در زندان مرکزی ارومیه (دریا) به اجرا درآمد. شبکه حقوق بشر کردستان هم نوشته است این احکام با حضور خانوادەهای تعدادی از کشتە شدگان انفجار در رژه مهاباد اجرا شد.
یک منبع مطلع درباره اجرای این حکم به سازمان حقوق بشر ایران گفته است:
«این دو زندانی پیش از اعدام اجازه ملاقات با بستگان خود را پیدا نکرده بودند. صابر و دیاکو در حالی اعدام شدند که بمب‌گذاری را در طی مراحل بازجویی و حتی در دادگاه هم رد کرده بودند.»
حکم اعدام این دو و یک متهم دیگر به نام حسین عثمانی به اتهام انفجار بمب هنگام رژه نیروهای مسلح در شهر کردنشین مهاباد در تاریخ ۳۱ شهریور سال ۱۳۸۹، روز سه‌شنبه ۱۸ فروردین ۹۴، در حالی صادر و به متهمان ابلاغ شد که عدم دسترسی آنان به وکیل در جریان دادرسی و نادیده گرفته شدن برخی شواهد در دادگاه، اعتبار قضایی احکام صادر شده را با تردید جدی مواجه می‌کند.
دیاکو رسول‌زاده همراه حسین عثمانی در تاریخ ششم اسفند ماه ۱۳۹۲ بازداشت شده بود. صابر شیخ ‌عبدالله هم در تاریخ ۲۴ اسفند ماه ۱۳۹۲ در مهاباد بازداشت شده بود.
یک منبع مطلع پیش از این با اشاره به شکنجه مکرر صابر شیخ عبدالله به قصد اعتراف‌گیری به سازمان حقوق بشر ایران گفته بود:
«صابر دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه علامه طباطبایی بود و برای تعطیلات نوروز از تهران به زادگاه خود مهاباد سفر کرده بود.»
او هنگام بازداشت دانشجوی ترم آخر کار‌شناسی ارشد رشته بیمه بود.
شعبه یک دادگاه انقلاب مهاباد به ریاست قاضی جوادی کیا، دیاکو رسول‌زاده، صابر شیخ عبدالله و حسین عثمانی را به اعدام محکوم کرده بود که این حکم یک بار از سوی شعبه ۴۷ دیوان عالی کشور نقض شد، اما پس از بررسی مجدد، مجازات مرگ برای رسول‌زاده و شیخ عبدالله در دیوان عالی نیز به تأیید رسید. حسین عثمانی اما به ۳۰ سال زندان محکوم شد.
پس از انتشار خبر انتقال دیاکو رسول‌زاده و صابر شیخ‌ عبدالله به سلول انفرادی برای انجام تشریفات اجرای حکم اعدام در تاریخ ۱۳ تیر، شاهد علوی، روزنامه‌نگار، در یک رشته توئیت برخی از تناقض‌های موجود در این پرونده را برجسته کرد.
او با عنوان تناقض‌های پرونده مرگ به این موضوع پرداخت و نوشت:
«اردیبهشت ۹۳ بولتن‌نیوز نوشت صابر شیخ‌عبدالله و دیاکو و نفر سوم در خانه تیمی کومله بازداشت شدند. واقعیت چیست؟ این افراد نه اواخر اردیبهشت ٩٣ که اسفند ٩٢ و نه در خانه‌ای تیمی که هر کدام جداگانه و به فاصله ۱۸ روز از ششم تا ۲۴ اسفند در جاهای مختلف بازداشت شدند.»
از قول دیاکو رسول‌زاده و صابر شیخ عبدالله نقل شده است که در زندان به دوستان هم‌بند خود گفته‌اند «اطلاعات» به آن‌ها قول داده است اگر مسئولیت بمب‌گذاری را بپذیرند، بعد از پنج سال آزاد می‌شوند.
۲۲ اردیبهشت ماه سال جاری نیز، حکم یک زندانی سیاسی کرد به نام هدایت عبدالله‌پور در زندان شهرستان اشنویه به اجرا درآمد. خبرها حاکی از تیرباران شدن اوست و مسئولان ثبت احوال استان کردستان هم در یک نامه رسمی تأیید کرده‌اند هدایت عبدالله‌پور در اثر «برخورد اجسام سخت یا تیز» در اشنویه جان باخته است.
عبدالله‌پور در اواسط خرداد ماه ۱۳۹۵ به اتهام «همکاری با حزب دموکرات کردستان» در روستای «قره‌سقل» از توابع شهرستان اشنویه توسط نیروهای امنیتی سپاه پاسداران بازداشت شد. به ‌گزارش فعالان حقوق بشر در استان کردستان، او در حضور خانواده تعدادی از اعضای سپاه که در درگیری روستای قره‌سقل اشنویه کشته شده بودند و بدون اطلاع به وکلای پرونده او و خانواده‌اش، اعدام شده است.
پیش از عبدالله‌پور نیز مصطفی سلیمی، اهل روستای ایلو در شهرستان سقز که فروردین سال ۸۲ بازداشت و در شعبه یک دادگاه انقلاب سقز به اتهام‌ «محاربه» و «عضویت در احزاب اپوزیسیون کرد» به اعدام محکوم شده بود، اعدام شد. او پس از ۱۷ سال حبس به دنبال بالا گرفتن بحران کرونا از زندان سقز گریخت اما بار دیگر دستگیر و صبح روز شنبه ۲۳ فروردین ۹۹ در همین زندان اعدام شد.
خبرهایی هم درباره خروج او از ایران و بازداشت شدنش در اقلیم کردستان عراق منتشر شد اما حسین خوش‌اقبال، معاون سیاسی امنیتی استاندار کردستان ادعا کرد که سلیمی موفق نشده بود به اقلیم کردستان بگریزد و در خاک ایران بازداشت و به زندان سقز منتقل شد:
ایران فرار مصطفی سلیمی به اقلیم کردستان را تکذیب کرد