تشدید سرکوب و اعدام زندانیان سیاسی - عقیدتی در شرایط مرگ بار کرونا

ویروس ۴۲ ساله جمهوری اسلامی ایران، و ویروس یک ساله کرونا، دست در دست هم داده‌اند و هر روزه جان بسیاری از مردم ایران را می گیرند. امید آن داریم که با نگاهی اجتماعی به حل بحران پاندمی کرونا و با تکیه بر دانش بشری و با کمک کادرهای مسئول درمانی- بهداشتی، بتوانیم به زودی بر کابوس مرگ بار کرونا در جهان چیره شویم. اما برای رهائی از ویروس کشنده ی حکومت فاشیستی- مذهبی ایران که ۴۲ سال است به جان مردم ایران افتاده است و سایه مرگ بار آن هر روز سنگین‌ و سنگین تر می شود، چه باید کرد؟ آیا برای مقابله با این ویروس کشنده راهی جر از این هست که جنبش های مستقل و مردمی در ایران با همدیگر متحد شده و قدرت مند شوند تا بتوانند در برابر این ویروس کشنده و خطرناک دوام بیاورند. ما بر این باوریم که اگر قدرتی یکپارچه شویم و به حرکت در بیاییم، می‌توانیم این وضعیت ناعادلانه را دگرگون سازیم.

برخلاف روش همه رژیم های دیکتاتور که در مواجهه با بحران، کمی به مردم روی خوش نشان می دهند تا بحران را از سر بگذرانند، حکومت اسلامی ایران نه تنها هر روزه فشار اقتصادی و اجتماعی بیشتری به مردم می‌آورد، بلکه با فعالان سیاسی- مدنی و آزادی خواهان هم وحشیانه تر برخورد می کند، زیرا در بحران های عمیق ساختاری غرق شده است و راهی جز سرکوب نمی شناسد. طبق گزارش هائی که کنشگران سیاسی و مدافعان حقوق بشر در ایران می دهند، در هفته های اخیر جمهوری اسلامی اعدام و سرکوب و فشار بر زندانیان سیاسی و عقیدتی را در سراسر ایران و به ویژه در استان های کردستان و خوزستان و بلوچستان تشدید کرده است.

کینه و دشمنی و کشتار اقوام مختلف ایرانی از نخستین روزهای تأسیس جمهوری اسلامی آغاز شد و امروزه نیز به اشکال مختلف ادامه دارد و حتی از کشتن کولبرها در کردستان با اتهامات واهی دریغ نمی کنند. علیه این جنایات و توحش حکومت اسلامی ایران به پا خیزیم و فعالان سیاسی و مدافعان حقوق بشر را در سرتاسر دنیا برای دفاع از حقوق پایمال شده مردم ایران و دفاع از زندانیان سیاسی- عقیدتی و محکوم کردن جنایات جمهوری اسلامی فرا بخوانیم.

ما امضا کنندگان این بیانیه از تمام فعالان سیاسی و مدنی و گروههای ایرانی و بین‌المللی مدافع حقوق بشر در سرتاسر جهان می خواهیم که بر درخواست اعزام نماینده ویژه سازمان ملل برای رسیدگی به وضعیت حقوق بشر در ایران تأکید کنند. ما همچنین خواهان تشکیل یک هیأت تحقیق و بررسی مرکب از حقوقدانان بین‌المللی، خانواده‌های آسیب دیده و کارشناسان حقوق بشر برای گردآوری انبوه اسناد و مدارکی که بیانگر جنایت علیه بشریت جمهوری اسلامی است را در دستور فعالیت خود قراردهند. ما دادخواهان و مدافعان حقوق بشر در خارج از کشور وظیفه داریم که همراه و هم پای خانوادهها،‌ دادخواه تمام جنایات و آدمکشی های جمهوری اسلامی از ابتدا تا به امروز باشیم، ما وظیفه داریم برای آزادی بی قید و شرط زنان و مردان آزاده ای که به اسارت حکومت جهل و جنایت در آمده و به مرگ تدریجی محکوم شده اند، متحداًنه مبارزه کنیم. صدای متحد و رسای ما فعالان سیاسی- مدنی و گروه‌های مدافع حقوق بشر در خارج از کشور، می تواند جهانیان را نسبت به وضعیت اسفبار نقض سیستماتیک حقوق بشر در ایران حساس نماید.

شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران

فوریه ۲۰۲۱ برابر با بهمن ۱۳۹۹

امضاء:

۱ - انجمن زنان ایرانی - مونترال

۲ - انجمن تئاتر ایران و آلمان ـ کلن

۳ - انجمن جمهوریخواهان ایران - پاریس

۴ - بنیاد اسماعیل خویی

۵ - مادران پارک لاله ایران

۶ - مادران پارک لاله - دورتموند

۷ - حامیان مادران پارک لاله - هامبورگ

۸ - حامیان مادران پارک لاله - فرزنو

۹ - حامیان بیانیه ۱۴ جنوب کالیفرنیا

۱۰- حامیان بیانیه ۱۴ لوس آنجلس

۱۱- حامیان بیانیه ۱۴ هلند

۱۲- حامیان بیانیه ۱۴ سوئد

۱۳- حامیان بیانیه ۱۴ کانادا

۱۴- شبکه همبستگی ملی فرزنو - کالیفرنیا

۱۵- فدراسیون اروپرس

۱۶- کانون مدافعان حقوق بشر کردستان

۱۷- کمیته همبستگی برای حقوق بشر درایران - نروژ

۱۸- کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران - شیکاگو

۱۹- کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی - پاریس

۲۰- کمیته حمایت از بیانیه ۱۴ و کارزار

۲۱- کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی

۲۲- مادران صلح مونترال

۲۳- همبستگی برای حقوق بشر در ایران - کلگری

۲۴- همبستگی جمهوری خواهان ایران (هجا) - مونترال