جمعیت قابل توجهی در پیاده رو و خیابان اجتماع کرده بودند. نیروهای امنیتی و لباس شخصی هم با دوربین های شان "انجام وظیفه " می کردند.ساعت ده و نیم با شعار تا "حق خود نگیریم، آروم نمینشنیم" خیابان به لرزه در آمد.
در پی آن شعارها یکی یکی و از سوی بازنشستگان از هر گوشه ای بلند شد که توسط بقیه تکرار می گردید.
نوک تیز شعارها به سوی مسئولان حکومتی بود که سالهای سال است با دروغ و فریبکاری و چندرغاز اضافه حقوق امان مردم را بریده اند.
" حقوق ما ریالیه؛ هزینه ها دلاریه"
" بیعدالتی دیدیم، دیگه رای نمیدیم"
"کارگر زندانی، معلم زندانی آزاد باید گردد"
"زحمتکشان دیروز، معترضان امروز"
"گرامی آزاد باید گردد"
"تهدید، زندان اثر ندارد"
"کشتی بازنشسته، چرا به گل نشسته"؟
بازنشستگان از تهدیدهای تلفنی که توسط پلیس امنیت صورت گرفته بود به هم خبر می دادند و بسیار عصبانی بودند.
آنها می گفتند " به جای اینهمه هزینه که برای پلیس و مامور و عکاس و.. خرج می کنند، پولمان را بدهند به خودمان که برایش سالها زحمت کشیدیم".
همچنین از خبر یورش به منزل آقای گرامی و بازداشت ایشان به شدت نگران و معترض بودند.
در ساعت ۱۲ و با وعده دیدار در تجمعات بعدی تا وصول حقوق و مطالبات بر زمین مانده وبا شعارهای:
" خیلی دروغ شنیدیم، ما دیگه رای نمیدیم" و "فقط کف خیابون، بدست میاد حقمون"، تجمع به پایان رسید.
از حواشی جالب این تجمع، استفاده از قابلمه خالی و به صدا در آوردن آن با قاشق برای نشان دادن سفره های خالی بازنشستگان بود.
۱۵ فروردین ۱۴۰۰
منتشر شده در کانال تلگرامی شورای بازنشستگان ایران
@Shbazneshasteganir
0 نظر