برگرفته از سایت اخبار روز
زندان اوین منتقل شد. گنجی در تاریخ ۲۵ مهر ماه از طریق وکلایش، ناصر زرافشان و راضیه زیدی، از احضار خود به شعبه‌ی یک اجرای احکام مطلع شد. او صبح امروز در دایره اجرای احکام حضور یافت و در نهایت حوالی ساعت دوازده ظهر به زندان اوین منتقل شد.
در بدرقه‌ی آرش گنجی جمعی از اعضای هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران و اعضای کانون در کنار خانواده، وکلا و دوستان آرش حضور داشتند. این جمع که از ساعت نه و نیم صبح 
مقابل زندان اوین گرد آمده بودند، او را تا دقایق آخر و تا آستانه‌ی زندان همراهی کردند.
مقابل زندان اوین گرد آمده بودند، او را تا دقایق آخر و تا آستانه‌ی زندان همراهی کردند.
آرش گنجی در سال ۱۳۹۹ در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب اسلامی تهران به ریاست قاضی مقیسه و سپس قاضی عموزاد محاکمه و دو روز پس از آخرین جلسه‌ی دادگاه به ۱۱ سال زندان محکوم شد. او در حکمی که دی ماه ۱۳۹۹ به وکلای او ابلاغ شد، به اتهام «اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی» به ۵ سال، «تبلیغ علیه نظام» به یک سال، «عضویت و همکاری با گروهک مخالف نظام» به ۵ سال و جمعاً به ۱۱ سال زندان محکوم شد. مصداق این اتهام‌ها “ترجمه”ی کتابی درباره‌ی تحولات کردستان سوریه (کلید کوچک دروازه‌ای بزرگ: انقلاب روژاوا) بود. در 
بهمن ماه دادگاه تجدید نظر حکم دادگاه بدوی را عینا تأیید کرد.
بهمن ماه دادگاه تجدید نظر حکم دادگاه بدوی را عینا تأیید کرد.
با اجرای حکم آرش گنجی، اکنون چهار عضو کانون نویسندگان ایران در زندان محبوس‌اند. رضا خندان (مهابادی) و بکتاش آبتین هنگام اجرای حکم زندان و کیوان باژن هنگام به جریان افتادن پرونده، عضو هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران بودند. اجرای حکم خندان، آبتین، باژن و گنجی تا کنون واکنش‌های داخلی و بین‌المللی زیادی را در پی داشته است.
چهارمین عضو کانون نویسندگان ایران زندانی شد.
کانون نویسندگان ایران ویدئویی از سخنان آرش گنجی منتشر کرده است که وی دقایقی قبل از معرفی خود به زندان اوین خطاب به رفقایش ایراد کرده است. وی در این ویدئو می گوید:
«رفقای عزیزم
در این آستانه‌ی رفتن نمی‌دانم دچار تراژدی شده‌ام یا طنز.
صبح زود اطلاع یافتم که امروز یکم نوامبر است؛ روز جهانی کوبانی، روز شکست قطعی داعش.
دچار طنز هستم زیرا در سالگرد آن پیروزی بزرگ راهی زندان می‌شوم و تراژدی، زیرا با شوقی پایان‌ناپذیر در قلب کوچکم باید دوران حبس خود را آغاز کنم. یقین داشته باشید که دلم امروز قرص‌تر از همیشه است و جشن خودم را در دلم بر پا خواهم کرد.
سپاسگزار همگی رفقا، به ویژه رفقای عزیزتر از جانم در کانون نویسندگان ایران هستم که به بدرقه‌ام آمده‌اند. حمایت بی‌دریغ رفقای کانونی در تمام این مدت و همبستگی بین‌المللی نویسندگان باعث دلگرمی من و خانواده‌ام می‌شد و یادآور می‌شد که هرگز تنها نیستم.
قدردان این حضورتان هستم.
زنده باد کانون نویسندگان ایران!
تمام میخک‌های جهان تقدیم به شما.»
0 نظر