جمهوری جنایت و پلشتی اسلامی ایران، ۴۳ سال است که از یک سو با سرکوب، زندان، شکنجه، جنایت، فساد و
تبعیض غیر قابل تصور، غالب مردم ستم دیده را خانه خراب و فقیرتر کرده و نفس جامعه زنده، معترض، آگاه و متعهد را گرفته است و از سوی دیگر اندک مردمی که از این بازار آشفته سودهای کلان می برند را به سکوت کشانده و مزدوران شان را نیز پر و بال داده تا با استفاده از رانت های حکومتی بر ثروت شان بیافزایند و نگهبانانی چاکر برای حفظ این ساختار سراپا فساد و تبعیض و ستم باشند. مزدوران شان نیز فعالان سیاسی و مدنی و خانواده های آن ها را به وحشیانه ترین شکل ممکن یا در زندان ها یا در خیابان ها یا در خارج از کشور شکنجه می کنند و می کشند و نه تنها پاسخ گوی هیچ کدام از جنایت های خود نیستند بلکه با وقاحت و بی شرمی تمام این جنایت ها را انکار می کنند یا دروغ می گویند و تحریف می کنند و هم چنان بی وقفه به جنایت های شان بدون پاسخ گویی به مردم ادامه می دهند.
دو سال پیش در صبح ۱۸ دی ۱۳۹۸ /۸ ژانویه ۲۰۲۰ ،پرواز مسافربری ۷۵۲ هواپیمایی بین المللی اوکراین اندکی پس از برخاستن از فرودگاه بین المللی خمینی، هدف دو موشک پدافند هوایی سپاه پاسداران قرار گرفت و سقوط کرد و همهٔ ۱۷۶ سرنشین این پرواز کشته شدند. زنان و مردان و کودکانی که با دلی سرشار از امید و شاد سوار هواپیما شدند تا به عزیزان شان در آن سوی مرزها بپیوندند و عزیزان شان نیز چشم انتظار رسیدن آن ها لحظه شماری می کردند که خبر هولناک و باور نکردنی انفجار و سقوط هواپیما و تکه تکه شدن مسافران و خدمه پرواز چون سیل در خبرها پخش شد. مسئولان حکومتی ابتدا با بی شرمی تمام ادعا کردند که هواپیما بر اثر نقص فنی سقوط کرده و پس از سه روز اعتراف کردند که هواپیما با «خطایی انسانی» مورد اصابت شلیک پدافند سپاه پاسداران قرار گرفته است و تا به امروز آمران و عاملان این جنایت محاکمه و محکوم نشده اند.
خانواده های دادخواه کشته شدگان پرواز ۷۵۲ ،اعتراض های شان را به شکلی گسترده بلافاصله شروع کردند و تا به امروز ادامه داده اند تا به نتیجه مطلوب خود برسند. تأسف آور اینکه دولت هایی که شهروندان شان در این پرواز بودند علیرغم قول هایی که به خانواده ها دادند، ولی برای حفظ منافع شان در برقراری ارتباط با حکومت فاشیستی اسلامی ایران، پیگیری های لازم را نکردند و سازمان ملل و شورای حقوق بشر سازمان ملل نیز که اعضای شان همان دولت ها هستند، جز محکوم کردن کاری جدی انجام نداده و خانواده ها را تا به امروز با ترفندهای مذاکره و گفت و گو سر دوانده اند، با وجود این خانواده ها ناامید نشده‌اند و قصد دارند پرونده این جنایت قساوت بار و هولناک را به دادگاه های بین‌المللی بکشانند تا شاهد روشن شدن حقیقت و محاکمه و مجازات آمران و عاملان کشتار عزیزان شان باشند و تا کنون از حمایت های گسترده مردمی نیز برخوردار شده اند. در دومین سالگرد، خانواده‌های کشته شدگان پرواز ۷۵۲ در ایران با در دست داشتن عکس عزیزان شان و سر دادن شعارهایی مانند «حقیقت، عدالت»، «حقیقت قابل معامله نیست«، «ما محکم ایستاده‌ایم تا جنایت کاران را در دادگاه های بی‌طرف محاکمه کنیم»، در محل سرنگونی هواپیما در شاهد شهر و در فرودگاه بین‌المللی خمینی تجمع کردند و خواهان «روشن شدن حقیقت» شدند و مصرانه گفتند: «نه می بخشیم و نه فراموش می کنیم».
۱) لغو مجازات شلاق و اعدام از جمله؛ اعدام، ترور، کشتار خیابانی، شلاق، شکنجه، سنگسار و قصاص، ۲) آزادی بدون قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی، ۳) محاکمه و مجازات آمران و عاملان تمامی جنایت های صورت گرفته توسط مسئولان جمهوری اسلامی ایران از ابتدا تا به امروز در دادگاه هایی علنی و عادلانه و مردمی. ما هم چنین اعتقاد عمیق داریم که این خواسته ها با اتحاد و همبستگی و مبارزات پیگیر ما دادخواهان به دست خواهد آمد و تردیدی نیست که برای رسیدن به این خواسته ها باید برای؛ ۴) آزادی بیان و اندیشه، ۵) حق داشتن تجمع و اعتصاب و تشکل و احزاب مستقل، ۶) رفع هرگونه تبعیض و ۷) جدایی دین از حکومت نیز تلاش کنیم، زیرا علت اصلی این بی عدالتی ها را در ساختار و قوانین آزادی ستیز و تبعیض آمیز حکومت جنایت کار اسلامی ایران می دانیم.
ما نیز «نه می بخشیم و نه فراموش می کنیم».
مادران پارک لاله ایران
۱۹ دی ۱۴۰۰/ ۹ ژانویه ۲۰۲۲
0 نظر