حاکمیت وحشت‌زده و هراسان از اعتراضات سراسری مردم، فضای جامعه را به شدت امنیتی و نظامی کرده و از مدت‌ها قبل بر دستگیری گسترده‌ی فعالان سیاسی و اجتماعی از جمله فعالان جنبش‌های زنان، کارگران، دانشجویان، معلمان، خبرنگاران، هنرمندان، مبارزان علیه ستم ملی و خانواده‌های دادخواه و فعالان جامعه بهایی در تهران و شهرستان‌ها افزوده و زندان‌های سراسر ایران را پر از زندانی کرده است. در خیابان‌ها و معابر عمومی نیروهای امنیتی و اطلاعاتی و گارد ویژه با سپرهای دفاعی و در برخی محل‌ها با زره پوش و تانگ مستقر کرده است و از تجمع بیش از سه نفر هم‌چنان جلوگیری می‌کند. نشستن در بسیاری از کافه‌ها و رستوران‌ها از جمله در محله اکباتان در تهران را برای چند روز ممنوع کرده و به نوعی حکومت نظامی غیر محسوس و آماده باش برای مقابله با تظاهرات سراسری و خیزش انقلابی دوباره‌ی مردم در خیابان‌ها را تدارک دیده بود.
نیروهای سرکوب‌گر رژیم، زندانیان سیاسی که در سالگرد ژینا و قیام مردمی ۱۴۰۱، در زندان‌ها اعتراض یا اعتصاب کرده‌‌اند را مورد ضرب و شتم و آزار و شکنجه و محرومیت قرار می‌دهند و خانواده‌های بازداشت شدگان را نیز در بیرون زندان‌ها در تهران و شهرستان‌ها با ضرب و شتم تهدید می‌کنند تا شاید بتوانند صدای اعتراضات مردمی را خاموش کنند، ولی موفق نخواهند شد.
هرچند امکان اعتراضات سراسری و گسترده در سالگرد ژینا و آغاز قیام مردمی «زن، زندگی، آزادی» میسر نشد، ولی در برخی از شهرها اعتراضات پراکنده هم‌چنان در حال انجام و شدن است و مبارزه و مقاومت در سطوح مختلف جامعه، به ویژه توسط زنان و جوانان شجاع و دیگر فعالان سیاسی و اجتماعی علیه حجاب اجباری و مرد – پدرسالاری و دیگر اشکال تبعیض و بیعدالتی و نابرابری‌های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی بی‌وقفه ادامه دارد و بی تردید روزی نه چندان دور خشم فروخورده‌ی مردم چون آتشفشان فوران می‌کند و مانند سیل در خیابان‌ها روان خواهد شد و به این همه ظلم و بی عدالتی و تبعیض پایان خواهیم داد.
شرم آور است که کشورهای مدعی دموکراسی در سازمان ملل نیز برای حفظ منافع خود، چشم‌شان را بر این همه سرکوب، خفقان، جنایت و بیعدالتی در ایران بسته‌اند و به جنایت‌کاران این امکان را می‌دهند که با ادعای «تامین منافع ملت و تحقق نظم عادلانه بین‌المللی از طریق چند جانبه‌گرایی اقتصادی» در سازمان ملل حضور یابند. آن هم ابراهیم رئیسی که مسئولیت‌اش در جنایت‌های مستقیم حکومت در دهه شصت و کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ و دیگر جنایت‌های تاکنونی حاکمیت فاشیستی - اسلامی ایران بر جهانیان روشن است و باید با اتهام «جنایت علیه بشریت» به همراه سایر شرکای جنایت‌کار خود دستگیر شده و محاکمه و مجازات شوند.
و اما حرکت‌های مردمی در خارج از کشور؛ علیرغم اختلاف عقیده‌ی زیاد بین آزادی‌خواهان، برای گرامی‌داشت سالگرد ژینا و تمام جان‌های شیفته‌ی کشته شده و همبستگی با معترضان در ایران، اقدام‌های مشترک موثری انجام شد که دو حرکت از همه شاخص‌تر بود: اقدام مشترک نهادها و کلکتیوهای چپ، دموکرات، فمینیست و کوئیر که در بیش از پانزده شهر جهان هم‌زمان و همبسته تجمع و تظاهرات برگزار کردند و هم‌چنین اقدام مشترک کلکتیوهای فمینیستی که در شب سالگرد ژینا و خیزش انقلابی مردم ایران، راه‌پیمایی شبانه داشتند و در ۲۵ شهریور نیز تظاهراتی همبسته و مؤثر را برپا کردند. دیگر نیروهای دموکراسی‌خواه نیز برنامه‌های مشترکی داشتند که خبرهایش هنوز منتشر نشده است.سلطنت طلبان نیز به جای همراهی با مردم ایران، مانند همیشه از این تظاهرات استفاده‌های ابزاری خود را کردند و سنگ سلطنت و نظام پادشاهی را با لمپنیسم خاص خود فریاد زدند تا اعتراضات دموکراتیک و مردمی را به انحراف بکشانند.
ما، مادران پارک لاله ایران، به عنوان صدایی از جنبش دادخواهی مردم ایران، به تمام خانواده‌های دادخواه و مبارزان در ایران و خارج از کشور درود می فرستیم و یاد ژینا و تمامی جان‌های عاشق و مبارز که به دست رژیم جنایت‌کار اسلامی ایران کشته شده‌اند را گرامی می‌داریم. ما از صمیم قلب امیدواریم که این همراهی‌ها و همبستگی‌ها روز به روز بیشتر شود و جنبش‌های مستقل و مردمی در ایران با همراهی حرکت‌های مردمی در خارج از کشور بتوانیم نقطه پایانی بر سرکوب، تبعیض و بی عدالتی ۴۵ ساله حاکمیت اسلامی – فاشیستی ایران بگذاریم. ما از مردم آزادی‌خواه و دادخواه ایران و جهان می‌خواهیم که در برابر این همه سرکوب، بیعدالتی، تبعیض و جنایت سکوت نکنند و فریاد اعتراض‌مان را هر روز بلند و بلندتر کنیم زیرا تنها خود ما مردم هستیم که می‌توانیم راه وجود و بروز این نظام‌های دیکتاتوری، فاسد، مرد- پدرسالار و فاشیستی در ایران و جهان را بگیریم.
از شما دادخواهان می‌خواهیم که برای دستیابی به مطالبات زیر با ما همراه شوید:
۱) آزادی بدون قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی، ۲) لغو مجازات شلاق و اعدام از جمله؛ اعدام، ترور، کشتار خیابانی، شلاق، شکنجه، سنگسار و قصاص، ۳) محاکمه و مجازات آمران و عاملان تمامی جنایت‌های صورت گرفته توسط مسئولان جمهوری اسلامی ایران از ابتدا تا به امروز در دادگاه‌هایی علنی، عادلانه و مردمی (مجازاتی به جز اعدام)، ۴) برخورداری از آزادی بیان، اندیشه، قلم بدون قید و شرط، ۵) برخورداری از آزادی پوشش و حق کنترل بر بدن بدون قید و شرط، ۶) برخورداری از حق اعتراض، اعتصاب، تجمع، تشکل، سازمان و احزاب مستقل، ۷) برخورداری از برابری حقوق شهروندی و رفع هرگونه تبعیض و ۸) جدایی دین از حکومت. ما اعتقاد عمیق داریم که ساختار سراپا فاسد، تمامیت‌خواه و دیکتاتوری مذهبی – ارتجاعی و غیر دموکراتیک حکومت اسلامی ایران باید در هم شکسته شود و طرحی نو در اندازیم.
مادران پارک لاله ایران
۲۷ شهریور ۱۴۰۲
0 نظر