با تأسف و اندوه عمیق قلبی، با خبر شدم که ماندانا توکلی، یار دیرین ما از خانواده‌های دادخواه خاوران که در آمریکا کنار خانواده‌اش زندگی می‌کرد، نیز از میان ما رفت. هنوز داغ رفتن شهناز عزیز تازه است که خبر جان‌گداز رفتن ماندانا را شنیدم و شوکه شدم و دارم از خشم و ناراحتی به خودم می‌پیچم.
ماندانا از زنان عاشق و یاران نازنین و جوان ما از خانواده‌های دادخواه خاوران بود. زندگی مشترک و عاشقانه‌ی او با همسرش حشمت‌الله (امیر) آرین بسیار کوتاه بود و هر دو را در سال ۶۱ بازداشت کردند. ماندانا یک سال زندانی بود و همسرش را در زندان نگاه داشتند و آن یاران عاشق و مقاوم را به طرق مختلف شکنجه دادند و عاقبت امیر آرین را در قتل عام زندانیان سياسی در تابستان ۱۳۶۷ به همراه چند هزار زندانی سیاسی دیگر که پیش از آن به حبس محکوم شده یا منتظر آزادی بودند، پشت درهای بسته و بدون اطلاع زندانیان و خانواده‌ها، مخفیانه اعدام و پیکر او را در گورهای جمعی خاوران پنهان کرده‌اند و حقیقت را هم چنان انکار یا تحریف می‌کنند.
تلخ‌تر این‌که در همین روزها که ماندانای عزیز و عاشق از میان ما رفت، حمید نوری (عباسی)، یکی از مجرمان شریک در کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷، که در دادگاه استکهلم به حبس ابد محکوم شده و زندانی بود، در پی زد و بند دولت سوئد با جمهوری جنایت‌کار اسلامی ایران آزاد شد، ولی بی‌شک او و دیگر شرکای جنایت‌کارش، پس از پیروزی قیام‌هاي مردمی در ایران در دادگاه‌های عادلانه و علنی، محاکمه، پاسخ‌گو و مجازات خواهند شد.
از صمیم قلب به خانواده‌ی گرامی و زخم خورده‌ی ماندانا و خانواده‌های دادخواه خاوران تسلیت می‌گویم و شریک غم‌شان هستم. یاد ماندانا و شور زندگی و عشق عمیقی که در او بود، همواره با ما گرامی و ماندگار است!
آن زخم‌های عمیقی که بر تن و جان ماندانا توکلی، شهناز پارسا، فریده امیرشکاری، روشنک کربلایی و همگی ما زدند و هر روز به طرق مختلف تازه می‌شود و خون‌ریزی می‌کند را نه فراموش می‌کنیم و نه می‌بخشیم!
منصوره بهکیش
۳۰ خرداد ۱۴۰۳ / ۱۹ ژوئن ۲۰۲۴
0 نظر