نوشته ای از سمانه عابدینی
سلام مادر ، مادر فرزاد و همه جوانان غیرتمند این سرزمین.
مادرم پیامت را شنیدم وخواستم بگویم در کنارت هستم .
مادرم ، فرزادت را ندیده ام اما میدانم که بزرگ است و بزرگوار … میدانم که در این سرزمین تلاشش جز به آزادی و برابری نبوده است.
مانند تو مادر نیستم اما عشق را میفهمم و بی تابی مادران را در فراغ فرزندانشان بسیار دیده ام.
مادر کیانوش را دیده ام که چگونه بغض فرو میدهد و آهش تا انتهای وجودم را شعله ور میسازد آن زمان که میگوید “من این بچه را با سختی بزرگ کرده بودم .. او همه چیز من بود”.
مادرم تو زنی هستی از خطه کرد نشین ایران که انگار غم را اجین نانتان کرده اند و نانتان بریده اند و گلوها دریده اند …
اما آنجا زنده است با حضور تو ، کیانوش ، فرزاد و فرزادها که میدانم کم نیستند …
مادرم اطمینان دارم که اگر میدیدمت این من بودم که در آغوشت آرام میگرفتم و نوازش دستانت امید را در دلم ریشه دارتر میکرد که اگر غیراز این بود فرزندی چون فرزاد نمیپروراندی که هر روزه در محضر کلماتش تلمذ میکنیم و از نفسش که در هوا پراکنده است مقاومت می آموزیم.
مادرم مادرم مادرم ….ما همه با تو هستیم
سلام مادر- مادر فرزاد و همه جوانان غیرتمند این سرزمین /
0 نظر