در تاریخ اول مهرماه سال جاری یعنی کمتر از یکماه دیگر دوران حبس من به
اتهام فعالیت تبلیغی علیه رژیم جمهوری اسلامی به پایان می رسد که بلافاصله
مرا محبوس در غل و زنجیر به شهرستان طبس برده و دوره تبعید من آغاز می شود.
حاکمان جمهوری اسلامی و دستگاه قضایی این رژیم با تبعید من به شهرستان طبس که ده کوره دورافتاده ای است که دردل داغ کویر مرکزی کشور واقع شده، آنهم برای مدت دوسال، درحقیقت قصد جان مرا کرده اند.آنها به خوبی آگاهند که من سکته زده هستم و از نارساییهای قلبی بطورجدی رنج می برم و بیماری دیابت حاد و بیماریهای مجاری ادرار وسنگ کلیه و ورم غده پروستات، مجموعا جان مرا هر لحظه در معرض خطر مرگ قرار داده است ونیز به دلیل اینکه برای رهبران رژیم اسلامی ممکن نیست تا مرا اعدام کنند و یا با ترور به قتل برسانند وهمچنین بسیار پرهزینه خواهد بود اگرمن در زندان بمیرم (به دلایلی که همگان کم و بیش به آن آگاهیم) ازین قرار تصمیم گرفته اند به این وسیله وبا تبعید به دورافتاده ترین و بدآب وهواترین نقطه کشورنسبت به کرج که از هرگونه امکانات شهری وپزشکی و بیمارستانی بی بهره است، موجبات مرگ مرا بطور ظاهرا طبیعی فراهم آورند.
می بینیم که رهبران کینه توز جمهوری اسلامی درعوض اینکه به درمان واقعی بیماری های من اقدام کنند، درصددند که شرایط زندگی مرا هرچه بیشتر نامناسب و فاجعه بارکرده وبا تبعید وفشار وتضییع حقوق و آزادی ها، عرصه را برمن تنگ نموده و رفته رفته مرا از پای درآورده و نابود کنند.
ازاین رو، ازهم میهنانم و از فعالان حقوق مدنی، از مدافعان حقوق بشر، از حقوقدانان وسایر تلاشگران حوزه های اجتماعی وسیاسی تقاضا دارم که با هشدار نسبت به مخاطراتی که جان مرا تهدید میکند وبا دفاع از حقوق من به عنوان یک وبلاگ نویس ومدافع آزادی بیان و با استمداد از افکار عمومی،اجازه ندهند تا حاکمان رژیم اسلامی بطور خودسرانه و با بی اعتنایی به پرنسیپ های جامعه جهانی یکی ازمنتقدان خود و یکی از معترضان به شرایط اسف بار حاکم برجامعه ایران را در بی خبری همگان و درسکوت از میان برداشته و حذف کنند.
سیامک مهر(پورشجری) نویسنده وبلاگ گزارش به خاک ایران
شهریور ۱۳۹۴ زندان کرج (ندامتگاه)
حاکمان جمهوری اسلامی و دستگاه قضایی این رژیم با تبعید من به شهرستان طبس که ده کوره دورافتاده ای است که دردل داغ کویر مرکزی کشور واقع شده، آنهم برای مدت دوسال، درحقیقت قصد جان مرا کرده اند.آنها به خوبی آگاهند که من سکته زده هستم و از نارساییهای قلبی بطورجدی رنج می برم و بیماری دیابت حاد و بیماریهای مجاری ادرار وسنگ کلیه و ورم غده پروستات، مجموعا جان مرا هر لحظه در معرض خطر مرگ قرار داده است ونیز به دلیل اینکه برای رهبران رژیم اسلامی ممکن نیست تا مرا اعدام کنند و یا با ترور به قتل برسانند وهمچنین بسیار پرهزینه خواهد بود اگرمن در زندان بمیرم (به دلایلی که همگان کم و بیش به آن آگاهیم) ازین قرار تصمیم گرفته اند به این وسیله وبا تبعید به دورافتاده ترین و بدآب وهواترین نقطه کشورنسبت به کرج که از هرگونه امکانات شهری وپزشکی و بیمارستانی بی بهره است، موجبات مرگ مرا بطور ظاهرا طبیعی فراهم آورند.
می بینیم که رهبران کینه توز جمهوری اسلامی درعوض اینکه به درمان واقعی بیماری های من اقدام کنند، درصددند که شرایط زندگی مرا هرچه بیشتر نامناسب و فاجعه بارکرده وبا تبعید وفشار وتضییع حقوق و آزادی ها، عرصه را برمن تنگ نموده و رفته رفته مرا از پای درآورده و نابود کنند.
ازاین رو، ازهم میهنانم و از فعالان حقوق مدنی، از مدافعان حقوق بشر، از حقوقدانان وسایر تلاشگران حوزه های اجتماعی وسیاسی تقاضا دارم که با هشدار نسبت به مخاطراتی که جان مرا تهدید میکند وبا دفاع از حقوق من به عنوان یک وبلاگ نویس ومدافع آزادی بیان و با استمداد از افکار عمومی،اجازه ندهند تا حاکمان رژیم اسلامی بطور خودسرانه و با بی اعتنایی به پرنسیپ های جامعه جهانی یکی ازمنتقدان خود و یکی از معترضان به شرایط اسف بار حاکم برجامعه ایران را در بی خبری همگان و درسکوت از میان برداشته و حذف کنند.
سیامک مهر(پورشجری) نویسنده وبلاگ گزارش به خاک ایران
شهریور ۱۳۹۴ زندان کرج (ندامتگاه)
0 نظر