جمعی از زنان مدافع حقوق بشر با انتشار نامه ای سرگشاده با عنوان “برای مردم سرکوبشده و به خاطر آرمانهایتان باید زنده بمانید” خطاب به آتنا دائمی و گلرخ ایرایی که سیزدهمین روز اعتصاب غذا و شش روز از اعتصاب خشک خود را سپری می کنند از آنها درخواست کردند تا به اعتصاب خود پایان دهند زیرا که “صدای اعتراض شما به گوش همگان رسیده است. حالا دیگر این ما، همه کسانی که خارج از زندان هستیم، باید بار مسئولیت طرح و پیگیری خواستههای به حق شما در پاسخگو کردن همه ماموران و مسئولان نقض حقوق شما و آزادیتان از این حبس ناعادلانه و غیرقانونی را برعهده بگیریم.”
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، گلرخ ایرایی و آتنا دائمی در پی ۱۳ روز اعتصاب غذا که از ۶ روز پیش تبدیل به اعتصاب خشک شده است در وضعیت بسیار بد جسمی به سر می برند.
در حالی که مسئولان قضایی و مقامات سازمان زندانها بی توجهی نسبت به وضعیت این افراد پیشه کرده اند، گزارشات دریافتی حاکی از وخامت وضعیت جسمی این دو زندانی است.
تداوم این اعتصاب آتنا دائمی را با مشکلات عدیده ای از جمله مشکلات پزشکی روبه رو کرده و خودداری وی از دریافت سرم نمکی وضعیت سلامتی این کنشگر مدنی را با خطرات جدی مواجه ساخته است.
گزارش شده آتنا دائمی علاوه بر نوسانات فشار خون، دچار سوزش شدید معده شده و به دلیل تحلیل قوای جسمانی دیگر حتی به تنهایی توانایی راه رفتن را ندارد.
از سوی دیگر وضعیت گلرخ ایرایی، دیگر زندانی اعتصابی نیز به شدت وخیم گزارش شده. بطوریکه گفته میشود او که حتی پیش از زندان از بیماری جدی رنج می برد، شب ۹ بهمن ماه دچار بی هوشی شده است، رسیدگی پزشکی به او در حد “پاشیدن آب به صورتش و زدن سیلی” گزارش شده است.
وضعیت وخیم این دو زندانی که به تبعید غیرقانونی خود به زندان قرچک ورامین و موارد دیگیری از نقض حقوق شهروندی معترض هستند باعث افزایش نگرانی ها از شرایط آنان شده است. از همین رو دوازده زن مدافع حقوق بشر با انتشار نامه ای سرگشاده خطاب به این دو فعال مدنی، از آنان خواستند به اعتصاب خود پایان دهند و اجازه بدهند “ما و همه کسانی که خارج از زندان هستیم، بار مسئولیت طرح و پیگیری خواستههای به حق شما در پاسخگو کردن همه ماموران و مسئولان نقض حقوق شما و آزادیتان از این حبس ناعادلانه و غیرقانونی را برعهده بگیریم.”
متن کامل نامه این فعالان به نقل از هرانا در پی می آید:
آتنا و گلرخ عزیز، برای مردم سرکوبشده و به خاطر آرمانهایتان باید زنده بمانید
آتنا و گلرخ عزیز
این نامه را در شرایطی مینویسیم که ۱۳ روز از اعتصاب غذای شما میگذرد و ۶ روز است که اعتصاب غذای خشک را شروع کرده اید و ما عمیقا نگران سلامت و بالاتر از آن، نگران جان شما هستیم.
مبارزه در مقابل بی عدالتی و برای حقوق بشر در همه جای دنیا سخت و فرساینده است. در ایران، جایی که عرصه زندگی و مبارزه شماست، فعالانی چون شما که برای رسیدن به آزادی، برابری و عدالت در همه زمینهها با پذیرش انواع تهدیدات و محدودیتها، با پذیرش خطر دستگیری و زندان بر سر اهداف خود ایستادهاند، گنجینه و فانوس راهنمایی برای جنبشهای اجتماعی و جوانانی که به هر گونه ستمی نه میگویند هستید.
امروز به حاشیه راندهشدگان جامعه، یعنی همان هایی که تمام این سالها تلاش کردهاید صدایشان باشید، به جان آمده و در گوشه و کنار کشور به شکلهای مختلف اعتراض خود را به وضعیت موجود نشان میدهند و حقوق پایهای خود را طلب می کنند. در این زمان، آنها و همه کسانی که برای بهبود وضعیت زندگی انسانها و دستیابی به حقوقشان تلاش میکنند، بیش از همیشه به شما نیاز دارند. حتی در سختترین شرایط و در بدترین زندانها، که قرچک قطعا یکی از آنهاست، زنده ماندن و مقاومت شما، نور امیدی بر دل سرکوبشدگان این جامعه است. مردم ایران، به وجود، همت و شجاعت شما نیاز دارند. هر آسیب به سلامتی شما، صدا و رمق مبارزات مردمان جان به لب رسیده را میگیرد و آن را کم رنگ میکند. این درست همان چیزی است که ناقضان حقوق بشر، آنهایی که خودسرانه شما را محبوس کردند، کتک زدند و به زندان قرچک تبعید کردند میخواهند. آنها می خواهند صدای شما ساکت شود، شما بیرمق و ناتوان شوید، آنها می خواهند شما نباشید.
ما، امضا کنندگان این نامه از شما میخواهیم که به اعتصاب غذای خود پایان دهید و برای مردم سرکوبشده، به خاطر خانواده و عزیزانتان و برای آرمانهایتان زنده بمانید. صدای اعتراض شما به گوش همگان رسیده است. حالا دیگر این ما، همه کسانی که خارج از زندان هستیم، باید بار مسئولیت طرح و پیگیری خواستههای به حق شما در پاسخگو کردن همه ماموران و مسئولان نقض حقوق شما و آزادیتان از این حبس ناعادلانه و غیرقانونی را برعهده بگیریم.
۲۵ بهمن ۱۳۹۶
خاطره معینی – رویا برومند – سیمین روزگرد – شادی امین – شادی صدر – لادن برومند – مریم حسین خواه – مریم شفیع پور – مسیح علینژاد – منصوره بهکیش – مهرانگیز کار – نسرین ستوده
0 نظر