امسال، بزرگداشت اول ماه مه، روز جهانی کارگر و دوم ماه مه، روز معلم را در حالی برگزار می کنیم که در ایران، طبقه کارگر، زحمتکشان، معلمان، کارمندان، پرستاران، بازنشستگان، کشاورزان و محرومان که اکثریت جمعیت را تشکیل می دهند، همواره در وضعیت اقتصادی و اجتماعی وخیم بسر برده، بیکاری، فقر، تورم و بی عدالتی همچنان دامنگیرِ زندگی آنان است. طبق آمار معتبر بیش از نیمی از مردم در زیر خط فقر بوده و ۳۳ درصد جمعیت کشور در " فقر مطلق" بسر می برند (ایسنا، ۱۸ فروردین ۱۳۹۷).
اغلب مردم از امنیت شغلی برخوردار نبوده و بیش از ۶ میلیون از نیروی کار بیکارند. حدود ۹۵ درصد از کارگران تحت قراردادهای موقت، بدون حقوق حداقل کارگری، کار می کنند و برای ۵ در صد مابقی، حداقل دستمزد در سال ۱۳۹۷، از طرف دولت حدود ۱ میلیون و ۱۱۴ هزار تومان اعلام گردید، در حالیکه طبق بررسی های گوناگون حداقل سبد معیشتی برای یک خانواده ۵ نفره در ایران بالایِ ۴ میلیون تومان در شهرها و ۲ میلیون تومان در روستاها می باشد. در واقع، وضعیت وخیمِ اقتصادی، نرخ بسیار پایینِ دستمزدها، کاهش در قدرت خرید، ناامنی شغلی، سطح زندگیِ نازل برایِ توده هایِ مردم و شیوع گستردهِ بیکاری، فقر و محرومیت است که اضافه بر سلطه استبداد سیاسی/مذهبی و سرکوبِ آزادی های دمکراتیک، در سال های اخیر باعثِ افزایش در روند اعتصابات و اعتراضات از جانبِ کارگران و همه ستمدیدگان جامعه گردیده است.
خیزش شجاعانه و آزادی خواهانه و عدالت جویانهِ مردم در دی ماه نشان از افزایش سطح مطالبات فرودستان جامعه داشت، به نوعی که خواهان گذر از دو جناح سیاسی حاکمیت شدند. تظاهرات علیه نابرابری های اجتماعی، تبعیض جنسیتی و بویژه رویکرد شجاعانهِ دخترانِ خیابان انقلاب علیه حجاب اجباری نیز، از جمله واکنش های عملی و حق طلبانهِ مردم به وجود نقض فاحش حقوق انسانی در ایران است.
تداوم سلطه اختناق سیاسی و سرکوبِ هر نوع ابراز عقیده و تشکل یابیِ مستقل در میان مردم از سوی جمهوری اسلامی ایران باعث گردیده است که اعتصابات و تظاهرات کارگران در راستایِ مطالباتِ صنفی و دمکراتیک و از جمله برای دریافت حقوق معوقه، حق تشکل یابی و علیه اخراج های بی رویه؛ همواره در معرضِ انواع فشارهای سیاسی و امنیتی قرار گیرند. بخاطر نبودِ آزادی های سیاسی و مدنی و عدم وجود حقوق اولیه کارگری و در نتیجه افزایش در خودکامگیِ کارفرمایانِ خصوصی و دولتی؛ انواع تبعیضات جنسیتی، مذهبی و قومی، استثمارِ کار کودکان و بازنشستگان و اعمال دستمزدهای نابرابر به زنان کارگر در محیط کار، همواره در ناعادلانه ترین شکل آن انجام می گیرد.
در سال گذشته نیز مانند سال های پیشین، کارگران در صدها واحد اقتصادی برای نیل به حقوق اولیه، به حرکت های اعتراضی دست زدند. برای نمونه، در ماه گذشته هزاران کارگر در گروه ملی فولاد اهواز در اعتراض به حقوق و مزایای پرداخت نشده، به اعتصاب و تظاهرات روی آوردند.
همچنین کارگرانِ نیشکر هفت تپه وسیعا اعتراض نمودند که بارها تحت هجوم ماموران امنیتی قرار گرفته، تعدادی از آنها برای مدتی بازداشت شدند. فعالانِ کارگری مانند دیگر کنشگران اجتماعی همواره تحت سرکوب، زندان، شکنجه و در مواقعی حتی در معرض اعدام هستند. هم اکنون نیز تعدادی از زندانیان سیاسی در ایران در اعتصاب غذا به سر می برند و با شکنجه و مرگ تدریجی روبرو هستند.
در اعلامیه جهانیِ حقوق بشر آمده است که همه مردم می بایست از حق اشتغال، دستمزدِ عادلانه و آزادی برایِ تشکیل اتحادیه مستقل و اعتراض برخوردار بوده، در ازای کار برابر از پرداخت مساوی و همچنین از خدماتِ اجتماعی و درمانی کافی بهره مند گردند ( مواد:۲۳، ۲۴ و۲۵) اما مردم ایران و از جمله کارگران و زحمتکشان از حقوق اساسیِ ذکر شده برخوردار نیستند.
ما نهادهای شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران و حامیان، سیاست های به شدت سرکوبگرانه جمهوری اسلامی ایران علیه فعالان کارگری و کنشگرانِ مدافع حقوق سیاسی و مدنی را محکوم نموده و از مطالباتِ دمکراتیکِ مرم دفاع می نماییم. ما آزادی بی قید و شرطِ همه کارگران بازداشت شده و تمامی زندانیان سیاسی، پرداخت حقوق معوقه، افزایش واقعی دستمزد ها، تضمین امنیت شغلی و حق تشکل یابی مستقل صنفی و کارگری با تمام قوا حمایت کرده و مردم شریف و آزاده ایران و تمام نهاد ها و ارگان های حقوق بشری بین المللی درخواست می کنیم که در این راستا ما را همراهی و حمایت کنند.
شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران
۲۰۱۸
امضاء:
۱ - انجمن تئاتر ایران و آلمان ـ کلن
۲ - انجمن جمهوریخواهان ایران - پاریس
۳ - انجمن حقوق بشر و دموکراسی برای ایران - هامبورگ
۴ - بنیاد اسماعیل خویی
۵ - مادران پارک لاله ایران
۶ - حامیان مادران پارک لاله - دورتموند
۷ - حامیان مادران پارک لاله - هامبورگ
۸ - حامیان مادران پارک لاله - فرزنو
۹ - شبکه همبستگی ملی فرزنو - کالیفرنیا
۱۰- فدراسیون اروپرس
۱۱- کانون مدافعان حقوق بشر کردستان
۱۲- کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی - پاریس
۱۳- کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران - شیکاگو
۱۴- کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی
۱۵- نهاد «همه حقوق بشر، برای همه، در ایران»
۱۶- همبستگی برای حقوق بشر در ایران - کلگری
۱۷- همبستگی جمهوری خواهان ایران (هجا) - مونترال
۱۸- همبستگی جمهوری خواهان ایران (هجا) - نیویورک
0 نظر