۲۴ دی ۱۳۹۷
برگرفته از سایت رادیوزمانه
#من_هم_شکنجه_شدم
گفتوگو با عفت ماهباز
اسماعیل بخشی، کارگر نیشکر هفتتپه پس از آزادی درباره شکنجههایی که بر او رفت، افشاگری کرد. در پی آن دیگر قربانیان شکنجه در زندانهای جمهوری اسلامی در کارزار آنلاین «#من_هم_شکنجه_شدم» به شرح روایتهای خودشان پرداختند. در همین راستا عفت ماهباز، زندانی سیاسی در دهه ۱۳۶۰ در گفتوگو با «زمانه» شکستن سکوت درباره شکنجه را یک «وظیفه» در مسیر دادخواهی میداند و روایت میکند که چگونه شکنجهگران در ۱۳۶۷ برای واداشتن زنان زندانی چپگرا به نماز خواندن آنها را شلاق میزدند.
عفت ماهباز درباره شکنجه در سالهای نخست جمهوری اسلامی میگوید: « شکنجه میکردند تا انسان را از انسانیتاش بهدر آورند، میخواستند بشوی “میمون لاجوردی” ــ اصطلاحی که آن روزها در زندان میشنیدی. میخواستند انسان نباشی.»
|
کارزار اینترنتی #من_هم_شکنجه_شدم واقعیت زندانهای جمهوری اسلامی را در فضای مجازی آشکار کرده است. حسن شریعتمداری، تحلیلگر سیاسی و فعال جمهوریخواه دوشنبه ۱۷ دی در یک پیام توئیتری پیشنهاد این کارزار آنلاین را طرح کرد.
عبدالکریم لاهیجی، رئیس جامعه دفاع از حقوق بشر ایران و رئیس افتخاری فدراسیون بینالمللی جامعههای حقوق بشر نیز سهشنبه ۱۸ دی در فراخوانی از «تمام قربانیان شکنجه در ایران» خواست تا «با استفاده از همهی امکانات رسانهای ـ از جمله وبسایتها و شبکههاى اجتماعى ـ به افشاى شکنجههایی که بر آنان رفته بپردازند.» به گفته او، قربانیان شکنجه در ایران مرجعی برای دادخواهی ندارند.
در گفتوگوی بالا عفت ماهباز، نویسنده و از بازماندگان و جانبهدربردگان قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ میگوید تمام قربانیان شکنجه باید وظیفه خودشان بدانند که در برابر آنچه بر سرشان آمده، سکوت نکنند. او نخستین گامهای دادخواهی برای قربانیان شکنجه را چنین میداند: « به گوش همگان رساندن و همه را از اینها مطلع کردن، و گفتن اینکه شکنجهگران هنوز بر سر کارند.»
«فراموشم مکن» نام کتاب خاطرات عفت ماهباز از سالهای زندان در دهه ۱۳۶۰ است.
مادران پارک لاله ایران
خواهان لغو مجازات اعدام و کشتار انسانها به هر شکلی هستیم.
خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی هستیم.
خواهان محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان تمامی جنایت های صورت گرفته توسط حکومت جمهوری اسلامی از ابتدای تشکیل آن هستیم.
0 نظر