روز دوم دی 98، با جمعی از دوستان بازنشسته دیگر به دعوت گروههای بازنشستگان کشوری وفرهنگیان و تامین اجتماعی
در تجمع ساعت 10 صبح جلو مجلس شرکت کردیم. با اینکه افرادی از رشت وشیراز واصفهان هم
آمده بودند، تعداد زیاد نبود.
یک از نمایندگان مجلس به اسم خانم تاج الدینی که
نماینده اصفهان بود آمد صحبت کرد که با اعتراض روبرو شد.
سخنرانی راجع به کتک زدن بازنشستگان در 19 و21
آبان صحبت کرد و به نیروهای امنیتی که درآن
دو روز به تجمع کنندگان بی احترامی کرده بودند، هشدار دادند.
بیشتر شعارها صنفی بود و شعارهایی هم در باره
وضعیت معیشتی مان دادیم. شعارهای دیگری هم دادیم مانند:
معلم زندانی آزاد باید گردد
کارگر زندانی آزاد باید گردد
دانشجوی زندانی آزاد باید گردد
زندانی سیاسی آزاد باید گردد
وبعد سرود ای ایران خوانده شد. راس ساعت 12 قطعنامه خوانده شد ودر پایان تعدادی از بازنشستگان در حین رفتن شعار میدادند:
"میریم ودوباره برمیگردیم".
در حاشیه موقع برگشت یک خانم وآقا عکس
دوتا از جانباختگان آبان ماه را داشتند ومیخواستند عکس بگیرند یک مامور که سرباز هم
بود پرید جلو وگوشی خانم را گرفت. من و چند نفر رفتیم جلو وگوشی رو پس گرفتیم و با
او صحبت کردیم
البته خودش ترسیده بود. آخرسر گفت الان
از بالا با دوربین کنترل می کنند و اگر من گوشی را نگیرم این بی ناموسها پدرم را در
میارند. گفتم می تونستی تذکر بدی نه اینکه بپری وگوشی رو قاپ بزنی توهم شاید
پدرت کارگر باشه ویا معلم ... در انتها گفت ببخشید.
یکی از مادران پارک لاله
چهارم دیماه 98
0 نظر