به حکم مردم احکام اعدام متوقف باید گردد- آرزم

 اخبار روز

جمعه, ۱۸ مهر ۱۳۹۹

شرم بر آنانی که سیستم سودجوی تا ریشه دزد و فاسد خود را بر فراز طناب‌‌های دار و جوخه‌های #اعدام برپا کرده‌ و با اعدام و کشتار زنده نگه داشته‌اند. به نام دین و با اتهاماتِ واهی مرتد و ملحد هزاران نفر از جوانان را کشتند، به نام دین به دختران باکره قبل از اعدام تجاوز کردند و آخرین حلقه از زنجیر جنایت‌هایشان، حکم اعدام برای بیش از سی نفر از جوانان معترضی است  که تحت فشار فقر و بیکاری و سرکوب به خیابان آمده بودند: بیش از سی نفر (زندانی سیاسی) در انتظار اعدام فقط به خاطر اعتراض. جوانانی که اگر سکوت کنیم و صدای دادخواهیشان نباشیم، اگر چشم‌هایمان را ببندیم و بگذریم به هزاران کشته‌ی این خاک خونین خواهند پیوست، خاکی که گروگان گرفته شده و خشمگین است، سرزمینی که با پشته‌ی کشته‌هایش رتبه اول اعدام را در جهان دارد.

شرم بر ستمگرانی که برای طناب‌های دارشان دنبال گردن می‌گردند. اما باید بدانند: گرچه  تاریخِ ستم‌گری همواره با خون جوشنده‌ی مردم گلگون گردیده اما هیچ‌گاه پایدار نمانده است.  روزی نه چندان دور این مردم، فرزندانی که زیر حکم اعدام خبر خودکشی پدر را می‌شنوند، مادران و پدرانی که با اعدام فرزندشان پرچم مبارزه را در اهتزار نگه می‌دارند و راه آنان را پی‌می‌گیرند، کارگران و زحمتکشانی که در خیابان جان خود را دستمایه‌ی اعتراض‌شان می‌کنند و در زندان‌ها اسطوره‌ی مقاومت و ایستادگی می‌شوند، همین مردم، آمرین و عاملین این جنایت‌ها و کشتارها را محاکمه و مجازات خواهند کرد.

+++

اعدام قتل عمد حکومتی است. اعدام به مسلخ بردن عشق و مبارزه است، به مسلخ بردن تن‌های نازنین شورشی که عدالت و آزادی می‌خواهند، به مسلخ بردن فریاد اعتراض و حق زندگی است. حکم اعدام فقط پایان دادن به یک زندگی نیست بلکه تحمیل خفقان و ستم، فقر و گرسنگی است، تشدید و تحکیم خشونت سازمان یافته‌ای است که برای بقای قدرت ستمگران ضروری است. مخالفت ما با اعدام یعنی مخالفت  با روش حذف انسان‌ها به بهانه‌ی اصلاح جامعه، مخالفت با اراده‌ی ستم‌گری حاکم، مخالفت با نبود آزادی و عدالت.

شیوه‌ی نظام حاکم برای در دست گرفتن امور، از اولین روزهایش سلطه و کنترل جامعه، تهدید و ارعاب، شکنجه و اعدام بوده است. حتی در شرایط فاجعه‌بار کنونی که سرکوب شدید و فریب‌کاری سیاسی دیگر قادر نیست کاری از پیش ببرد، و به‌رغم اعتراضات جهانی، همچنان همان شیوه ادامه دارد و حاضر نیستند حتی یک گام از سرکوب و کشتار عقب‌نشینی ‌کنند. پیام آن‌ها همیشه همین بوده است: تسلیم شوید و یا نابود خواهید شد. اما پیام مردم هم روشن است: مبارزه می‌کنیم؛ دیگر اجازه نخواهیم داد کشتار دهه ۶۰ و سال ۶۷ تکرار شود. هر چند سیاهی سرکوب، احکام سنگین و اخبار تلخ زندان‌ها، آن سال‌های مرگ و تباهی را تداعی می‌کند، گرچه کینه‌ی سیستم به زندانیان سیاسی پایانی ندارد، اما اجازه‌ی تکرار تاریخ را نمی‌دهیم.

شرایط حاد داخلی، منطقه و جهان، بحران‌های گسترده‌ و عمیق اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و بحران اخیر کرونا که تاثیراتی همه جانبه بر زندگی مردم داشته، شورش‌ها و خیزش‌های تکرار شونده‌ای همچون دی ۹۶ و آبان ۹۸، خشم زحمتکشان و رنگ‌باختن ترفندهای جناح‌های اصلی رژیم و طرح شعارهایی همچون «اصلاح طلب، اصول گرا دیگه تمومه ماجرا» از طرف مردم و… نشان می‌دهد که دیگر کار چندانی از دست قدرتمداران حاکم برنمی‌آید.  به همین دلیل ترس‌خورده و با خشمی هردم افزون به جان مردم افتاده‌اند و درنگی در کشتن نمی‌کنند و امیدوارند با سرکوب هر چه بیشتر و گسترده‌تر، بر شرایط نابسامان و تهدید آمیز موجود غلبه کنند. اما  طیف گسترده‌ای از کارگران، زنان، فرودستان شهری، معلمان، پرستاران، بازنشستگان، دانشجویان، کشاورزان، فعالین مدنی، هنرمندان، نویسندگان و… در مصاف با این خشم‌ و ترس عنان گسیخته وارد میدان شده‌اند و یک‌صدا خواهان لغو هرگونه حکم اعدام، آزادی بدون قید و شرط زندانیان سیاسی، محاکمه‌ی علنی و مردمیِ عاملین و آمرین کشتارها و قتل‌های حکومتی از ابتدا تا به امروز و … هستند و همه بر این حکم تاریخ آگاهی دارند که: هر چند قدرت در حال زوال با ایجاد رعب و وحشت بیشتر، فضای کاذبِ ماندگاری را به نمایش می‌گذارد، اما تاریخ همواره چشم‌انداز دیگری در پیش رو می‌گذارد و آن « پایان» است و در نهایت پیروزی ازآن مردم خواهد بود.

                                                                                   زنان آرزم (آورد رهایی زنان و مردان)

                                                                                   ١٩ مهر ١٣٩٩ (۱۰ اکتبر ۲۰۲۰)

                                                                                   #روز_جهانی_مبارزه_با_مجازات_اعدام

عکس از آرزم: قابی از زندانیان سیاسی محکوم به اعدام، با این توضیح که از برخی زندانیان سیاسی محکوم به اعدام عکسی نیافتیم که در این قاب بگنجانیم و جای آنان در این عکس خالی است.