صد روایت، یک روایت؛ اعتراضی علیه وضعیت زندانیان سیاسی در ایران

جمعی از کنش‌گران مدنی و حقوق بشری برنامه‌ای آنلاین را از روایت‌های «سرکوب»، «شکنجه»، «مقاومت» و «دادخواهی» پیرامون زندان‌های جمهوری اسلامی به صورت زنده در پلتفرم «زوم»  تهیه کردند تا اقدامی «علیه فراموشی» انجام دهند.

طبق اطلاعیه‌ این جمع ، برنامه «صد روایت، یک روایت» بخشی از گزارش‌ها، خاطرات و شهادت‌های کسانی بود که طی چهار دهه گذشته، روزگاری را در زندان‌های جمهوری اسلامی در حبس گذرانده‌اند. آن‌ها معتقدند که این روایت‌ها از سویی بیان‌گر «سرکوب ساختاری» در ساختار نظام حاکم بر ایران است و از سویی دیگر نشانه‌ای است از «تداوم ایستادگی» در راستای «تحقق آزادی و عدالت.»

این برنامه ساعت ۴ بعد از ظهر (به وقت ایران) روز پنج‌شنبه ۱۲ فروردین به صورت زنده اجرا شد؛ روزی که به «روز جمهوری اسلامی» معروف است؛ همان روزی که نتایج همه‌پرسی برای تعیین نظام حاکم بر ایران در سال ۱۳۵۸ اعلام شد و جمهوری اسلامی رسما حکومت ایران را در اختیار گرفت.

متن کامل اطلاعیه:

صد روایت، یک روایت

بیش از چهار دهه مقاومت و دادخواهی در زندان های جمهوری اسلامی ایران

صد روایت، یک روایت، تلاشی جمعی‌ست در روایتگری از بیش از چهار دهه مقاومت و دادخواهی، سرکوب و شکنجه در زندانهای جمهوری اسلامی ایران. آنچه می‌شنوید و می‌بینید نمونه‌ای‌ست از گوناگونی و چندصدایی در روایت‌ها و نیز روایتگرانی که تباهی استبداد را با قلم و حضور خود «به چشم جهانیان پدیدار می کنند»*

امیدهای بردمیده از انقلاب ۱۳۵۷ (۱۹۷۹ میلادی) دیرپا نبود. با تثبیت جمهوری اسلامی در ۱۲ فروردین ۱۳۵۸ (اول آوریل ۱۹۷۹) و قدرت‌گیری اسلامگرایان، نظام حکومتی شرع‌محور در ایران ستون‌های خود را بر استبداد و سرکوب بنا کرد. اعدام، قتل‌های سیاسی، ناپدید کردن، شکنجه‌ی جسمی و روانی، شلاق و تعزیر، اعدام‌ نمایشی، سلول انفرادی، تبعید زندانیان، تواب‌سازی، اعتراف‌های اجباری، آزار و اِعمال تبعیض بر خانواده‌های زندانیان و کشته شدگان و…از جمله ابزارهای تثبیت و بقای این نظام بوده‌اند. 

صد روایت، یک روایت، به ابتکار تعدادی از کنشگران فمنیست و عدالتخواه، اقدامی‌ست بر ضد فراموشی تا  مگر نوری بی‌افکند بر شرایط غیر انسانی زندان‌ها و وضعیت دشوار زندانیان سیاسی-عقیدتی در ایران، که از دیرباز یکی از ستون‌های مقاومت و دادخواهی بوده‌اند.

صد روایت یک روایت، برشی است از گزارش‌ها، شهادت‌نامه‌ها، خاطره‌ها، نامه‌ها و طرح‌های کسانی که طی بیش از چهار دهه‌ی گذشته در زندان‌های جمهوری اسلامی بوده‌اند. متن‌ها از یک سو بیانگر گوناگونی سرکوب ساختاری در این نظام و از دیگر سو نشانگر تداوم ایستادگی برای تحقق آزادی و عدالت هستند. روایت خوانی زندانیان سابق و یا  خانواده‌های کشته‌شدگان و بازماندگانْ پژواک صدایی هم‌آوا و همبسته علیه سرکوب است. این روایت‌ها و راوی‌ها تنها نمونه‌هایی از سندها و شاهدان کارنامه‌ی تاریک این نظام هستند. 

درنگی بر این دنگ کنیم!

*برگرفته از سرود انقلابی بهاران خجسته باد، نوشته عبدالله بهزادی و سروده کرامت دانشیان، شاعر و فعال سیاسی که در سال ۱۳۵۲ اعدام شد.