سیامک اسدیان (فرزند ماه منیر و سهراب اسدیان) با نام مستعار اسکندر و زهرا بهکیش با نام مستعار اشرف (همسر سیامک)، از مبارزان مقاوم جنبش فدایی بودند و در دو رژیم دیکتاتوری سلطنتی و جمهوری اسلامی بی‌وقفه مبارزه کردند و به دست پاسداران حاکمیت جنایت‌کار اسلامی ایران در سال ۶۰ و ۶۲ کشته شدند. توکل اسدیان و نورالله اسدیان (برادران آقای سهراب اسدیان) نیز از مبارزان جنبش فدایی و رزمندگان بودند که در مراسم چهلم سیامک اسدیان در خرم‌آباد به همراه ده‌ها نفر دیگر از شرکت کنندگان در این مراسم وحشیانه بازداشت شدند و این دو مبارز و چند تن دیگر از بازداشت شدگان در این مراسم را در زندان اعدام کردند یا به آتش کشیدند و زیر شکنجه کشتند.
ذکر همین اندک نشان از آن دارد که این خانوادههای رزمنده و مقاوم چه فرزندان مبارز و دلیری را تحویل جامعه داده‌اند و دو نظام دیکتاتوری شاه و حاکمیت اسلامی چه زخم‌هایی را به تن و جان آن‌ها زده‌اند و چه سختی‌ها و مرارت‌هایی را تحمل کرده‌اند، ولی هم‌چنان مقاوم و استوار در برابر ستمگران ایستاده‌اند تا داد خود را از بیدادگران بستانند و دنیایی انسانی و عادلانه بسازند.
ما مادران پارک لاله ایران، به عنوانی صدایی از جنبش دادخواهی مردم ایران، این غم بزرگ را به خانوادههای داغدار اسدیان، بهکیش و دیگر خانوادههای وابسته و یاران ایشان تسلیت می‌گوییم و آروزی سلامتی، مقاومت و شکیبایی بیشتر برای این خانوادههای مبارز، مقاوم و زخم خورده داریم و در دادخواهی رفیق راه و همراه‌شان خواهیم بود.
«زندگی صحنه‌ی یکتای هنرمندی ماست
هر کسی نغمه‌ی خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد» از زنده یاد ژاله اصفهانی
یاد آقای اسدیان و دیگر عزیزان‌مان گرامی و ماندگار باد!
مادران پارک لاله ایران
دهم فروردین ۱۴۰۲
0 نظر