عصرنو- يکشنبه ۸ بهمن ۱۴۰۲ - ۲۸ ژانويه ۲۰۲۴
مادران عزیز سرزمین ایران
مهمانان تهران از کردستان
با تمام قلبم با شما هستم. گر چه این سوی دیوارم، اما تپش قلبتان را میشنوم. گرمای تنتان را در این سوز بی رحم حس می کنم. چشمانم به این تپه هاست، اما صدای جریان خون جوانانمان را که از دیروز تا فردا زیر آن جاری است، میشنوم. بیقرارم.
می‌دانم چشمانتان خیره به راه همدلی و حمایت است. هیچوقت همچون این لحظه ها آرزو نمی کردم که آن سوی دیوار بودم، اکنون می گویم ای کاش بیرون زندان و در کنار شما ایستاده بودم.
در حیاط زندان ایستاده‌ام فریاد زنان
اعدام نکنید.
خون نریزید.
به دار نیاویزید.
مادران را تنها نگذارید و هر جا که ایستاده اید در مقابل اعدام سکوت نکنید.
نرگس محمدی
زندان اوین
Dear mothers of the land of Iran,
Guests from Kurdistan in Tehran,
With all my heart, I am with you. Though on this side of my wall, I hear the throb of your heart. I feel the warmth of your body in this ruthless blaze. My eyes are on these hills, but I hear the sound of the flow of our youths’ blood that runs beneath it from yesterday till tomorrow. I am restless.
I know your eyes are fixed on the path of solidarity and support. I never wished for moments like this to be on the other side of the wall; now I say, I wish I stood outside the prison and beside you.
In the prison yard, I stand shouting,
Do not execute.
Do not shed blood.
Do not leave the mothers alone, do not remain silent.
#StopExecutionsiniran #Notoexecutions
Narges Mohammadi
Evin Prison
28 Jan 2024
0 نظر